بررسی پریشانی اخلاقی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان کارشناسی پرستاری

سابقه و هدف: پریشانی اخلاقی تجربه ای تنش زای در مواجهه با تصمیم گیری در بالین است که سبب استرس روانی شدیدی در فرد می شود. این پدیده شایع با ممانعت فرد از اقدام درست علی رغم آگاهی در وی رخ می دهد. دانشجویان پرستاری نیز در طول آموزش بالینی خود در معرض آسیب های اخلاقی قرار دارند، لذا این مطالعه با هدف بررسی پریشانی اخلاقی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی، ۳۵۰ دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ساری در سال ۱۳۹۸ به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی و تحصیلی و پریشانی اخلاقی ۲۱ سوالی هامریک بود، که طیف نمره این پرسشنامه از صفر تا ۳۳۶ است و نمره بالاتر نشان دهنده میزان پریشانی اخلاقی بالاتری است، این پرسشنامه، پریشانی اخلاقی را از دو جنبه فراوانی رویداد و شدت آن رویداد اخلاقی بر روی فرد بررسی می کند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری ۲۵SPSS انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کلی پریشانی اخلاقی دانشجویان پرستاری ۳۵/۷۹ ± ۷۸/۵۹ بود. میانگین برای فراوانی سوالات پریشانی اخلاقی ۱۰/۰۵ ± ۳۱/۶۶ و میانگین شدت سوالات پریشانی اخلاقی ۱۳/۳۸±۴۲/۷۶ بود که پریشانی اخلاقی در میان دانشجویان پرستاری را در سطح پایین نشان داد. نتایج رگرسیون خطی نیز رابطه معناداری را برای سن، محل سکونت، نحوه اقامت دانشجویان پرستاری نشان داد (۰/۰۰۱=P، ۰/۰۹=r۲). استنتاج: با توجه به وجود پریشانی اخلاقی در دانشجویان پرستاری، تمرکز برنامه های آموزش بالین بر موارد تنش زای اخلاقی، می تواند از پیامدهای منفی آن بکاهد.

Keywords:

moral distress , stress , nursing students , ethics , clinical education , پریشانی اخلاقی , استرس , دانشجویان پرستاری , اخلاق , آموزش بالین