بررسی فراوانی و عوامل موثر بر قطع درمان در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روماتیسمی

سابقه و هدف: درمان بیماری های روماتیسمی بستگی به مصرف مناسب داروها دارد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و دلایل قطع داروها در این بیماران روماتیسمی انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، در سال های ۱۳۹۸-۱۴۰۰ در شهر ساری در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روماتیسمی به منظور بررسی میزان فراوانی قطع دارو و دلایل آن انجام شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ و برای تعیین فراوانی قطع دارو و عوامل آن از روش های آمار توصیفی استفاده گردید. ۰/۰۵ P< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: ۲۵۱ بیمار شامل ۱۹۷ بیمارآرتریت روماتوئید، ۳۱ بیمار لوپوس سیستمیک، ۱۶ بیمار اسپوندیلیت انکیلوزان و ۷ بیمار آرتریت پسوریازیس وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران      ۱۳/۴ ± ۵۲/۳۶ و مدت بیماری ۷/۳۱ ± ۸/۳۵ سال بود. به طور کلی ۷۳ بیمار، ۸۵ مورد قطع دارو داشتند که شایعترین علت قطع دارو، عوارض جانبی دارو بود که در ۵۵/۴ درصد بیماران اتفاق افتاد. عدم موجودی در بازار دارویی، بهبودی موقت علایم بیماری، موثر نبودن دارو و نگرانی از ابتلا به کووید ۱۹ از علل قطع دارو بود. استنتاج: شایع ترین علت قطع درمان، عوارض دارویی است ولی در حدود یک سوم موارد، عوامل قابل اصلاحی هستند که شناخت آن ها می تواند در پیشگیری از قطع دارو ها و عدم پایبندی به درمان، کمک کننده باشد.

Keywords:

corticosteroid , antirheumatic agents , drug discontinuation , کورتیکواستروئید , داروهای ضد روماتیسم , قطع دارو