تاثیر اسانس های گیاه زنجبیل، دارچین، زنیان و زیره بر برخی از باکتری های ایجاد کننده دیس بیوزیس روده در شرایط آزمایشگاهی

سابقه و هدف: امروزه مصرف نادرست آنتی بیوتیک ها با بهم زدن تعادل میکروبی بدن، زمینه ساز بروز بیماری های جدید شده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد میکروبی اسانس گیاهان زنجبیل، دارچین، زنیان، زیره سبز و زیره سیاه بر روی برخی باکتری های ایجادکننده دیس بیوزیس جهت تعدیل فلور میکروبی روده در شرایط آزمایشگاهی بود. مواد و روش ها: اسانس گیاهان دارویی از طریق تقطیر به روش بخار غیرمستقیم تهیه و میکروب ها از مرکز کلکسیون (IROST) خریداری شدند. بعد از آماده شدن محیط کشت ها، چاهک گذاری انجام شد و بعد از ۲۴ ساعت هاله عدم رشد اندازه گیری شد. جهت تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی(MIC) و حداقل غلظت کشندگی مخمرها و باکتری های بیماریزا، به ترتیب از روش ماکرودیلوشن و میکرودیلوشن استفاده شد. نتایج حاصل، طبق استانداردهای CLSI تفسیر شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که اسانس دارچین بیش ترین اثر مهاری را بر روی همه باکتری های بیماریزا داشته است. اسانس زنیان نیز بجز شیگلا فلکسنری روی سایر باکتری های بیماریزا اثر مهاری متوسطی داشت. اسانس زیره سبز و زیره سیاه، مشابه عمل کرده و اسانس زنجبیل هیچ اثری روی هیچ کدام از باکتری های بیماریزا نشان نداد. استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده اسانس زنیان با بیش ترین اثر مهاری روی باکتری های بیماریزا بسیار خوب عمل کرده است. اسانس دارچین نیز اثرمهاری بسیار خوبی بروی باکتری های بیماریزا و عدم بازدارندگی روی برخی باکتری های مفید نشان داد، لذا این گیاهان می توانند با تعدیل فعالیت باکتری های بیماریزای موثر در دیس بیوزیس، برای ساخت داروی موثر، امیدوارکننده باشند.

Keywords:

medicinal plants , dissubiosis clone , minimum inhibitory concentration , minimum concentration of fatalities , antibiotic , گیاهان دارویی , دیس بیوزیس روده , حداقل غلظت ممانعت کنندگی , حداقل غلظت کشندگی , آنتی بیوتیک