رابطه اهمال کاری و بهزیستی روانی: نقش میانجی شایستگی هیجانی و رضایت از زندگی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش میانجی شایستگی هیجانی و رضایت از زندگی در رابطه بین اهمال کاری تحصیلی و بهزیستی روانی دانشجویان انجام گرفت. پژوهش، از نوع توصیفی همبستگی و روش آماری، تحلیل مسیر بود. جامعه ی پژوهش ۲۵۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه های استان مازندران درسال تحصیلی ۹۹۹۸ بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، تعداد ۳۲۶نفر، انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴)، مقیاس چندبعدی رضایت دانشجویان اسکات هابنر (۲۰۰۱)، بهزیستی روانی ریف (۱۹۸۹) و مقیاس شایستگی هیجانی وار (۱۹۹۰) بود. یافته ها نشان داد، اهمال کاری تحصیلی با شایستگی هیجانی رابطه مستقیم، منفی، و معنی دار دارد (۴۱/۰- r=). اهمال کاری تحصیلی با بهزیستی روانی رابطه مستقیم، منفی و معنی دار دارد (۳۹/۰- r=). رضایت از زندگی با بهزیستی روانی رابطه مستقیم، مثبت و معنی دار دارد (۳۵/۰r=). شایستگی هیجانی با بهزیستی روانی رابطه مستقیم، مثبت و معنی دار دارد (۳۸/۰ r=). شایستگی هیجانی با رضایت از زندگی رابطه مستقیم، مثبت و معنی دار دارد (۳۱/۰ r=). اهمال کاری تحصیلی از طریق کاهش شایستگی هیجانی با بهزیستی روانی رابطه غیرمستقیم، منفی و معنی دار دارد. نتیجه گیری می شود، اهمال کاری دانشجویان، به شایستگی هیجانی آنها لطمه می زند، د و اگر شایستگی هیجانی با رضایت از زندگی و ارتباط موثر با خانواده، دوستان، محیط دانشگاه، تصور مثبت از خود و پذیرش و تعهد همراه شود، بهزیستی روانی افزایش می یابد. پیشنهاد کاربردی این است که متخصصان تعلیم و تربیت با برگزاری کارگاه های آموزشی به منظور ارزیابی سطوح اهمال کاری تحصیلی و آشنایی با نیازهای روان شناختی این دسته از دانشجویان، آنها را برای زندگی تحصیلی بهتر و رضایت از زندگی شخصی آماده کنند. پیشنهاد پژوهشی این است که، این رابطه در میان دانشجویان سایر دانشگاه ها و در شرایط بحران کرونا و پس آن مورد آزمون و مورد مطالعه قرار گیرد.

Keywords:

رضایت از زندگی , شایستگی هیجانی , بهزیستی روانی , اهمال کاری تحصیلی , دانشجویان