ارزیابی اثر نایسین، استات سدیم و دما بر کیفیت فیله کپور علفخوار تلقیح شده با استافیلوکوکوس اورئوس

استافیلوکوکوس اورئوس عامل بیماری زای مهمی در بروز مسمومیت های غذایی می باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر نایسین، سدیم استات و دما بر رشد استافیلوکوکوس اورئوس (PTCC ۱۱۸۹) در فیله کپور علفخوار با استفاده از طرح آزمایش تاگوچی با آرایه L۴ (۲۳) می باشد. فیله ها پس از تلقیح با باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (CFU/g ۱۰۳) و افزودن نایسین (IU/g ۷۵۰ و ۱۰۰۰ ) و استات سدیم (۱ و ۲%) در دماهای (۴ و ۸ درجه سانتی گراد) نگهداری شدند. پارامتر های شیمیایی (پراکسید (PV)، تیوبار بیتوریک اسید (TBA) و مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)) و تعداد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در روزهای صفر، ۳، ۶ و ۹ اندازه گیری شدند. کمترین و بیشترین میزان PV،TBA و TVB-N به ترتیب در تیمار ۲ (استات سدیم ۲%، نایسین IU/g ۷۵۰، دما ۴ درجه سانتی گراد) و تیمار ۴ (استات سدیم ۱%، نایسین IU/g ۷۵۰، دما ۸ درجه سانتی گراد) در انتهای دوره نگهداری مشاهده گردید. نتایج شمارش باکتری استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد که رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در تیمار ۴ نسبت به سایر تیمار ها بیشتر بود. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار حاوی نایسین (IU/g ۷۵۰)، استات سدیم (۲%) و دما ( ۴ درجه سانتی گراد) کارآمدی بیشتری در نگهداری فیله کپور علفخوار داشته در حالی که مدل سازی تاگوچی نایسین (IU/g ۱۰۰۰)، استات سدیم (۲%) و دما ( ۴ درجه سانتی گراد) را به عنوان شرایط بهینه نگهداری پیشنهاد می کند.

Keywords:

نایسین , سدیم استات , بافت , استافیلوکوکوس اورئوس , کپور علفخوار