اثربخشی آموزش شفقت به خود بر حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی در افراد با اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی از جمله اختلالاتی است که می تواند بر زندگی افراد تاثیرات منفی زیادی بگذارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی در افراد با اضطراب اجتماعی بود روش: طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان نور در زمستان سال ۱۴۰۰ بود که بر اساس روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگذاری شدند و در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای مورد مداخله قرار گرفتند و به پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور (SPI)، حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (ASIR) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند. همچنین داده ها نیز از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره و با استفاده از نرم افزارSPSS-۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش شفقت به خود در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی باعث کاهش ترس از نگرانی بدنی، ترس از عدم کنترل شناختی و ترس از نشان دادن اضطراب (از مولفه های حساسیت اضطرابی)، خود ارجاعی و رفتار منفی و غیر منصفانه (از مولفه های عدم تحمل بلاتکلیفی) و پریشانی روانشناختی شد (۰۵/۰p<). بحث و نتیجه گیری: بر این اساس می توان گفت که آموزش شفقت به خود در درمان افراد دارای اضطراب اجتماعی و در کاهش حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی موثر است.

Keywords:

شفقت به خود , حساسیت اضطرابی , عدم تحمل بلاتکلیفی , پریشانی روانشناختی , اضطراب اجتماعی