بررسی میزان توافق نتایج مشاهده بصری، رادیوگرافی بایت وینگ و سیستم دیاگنودنت در تشخیص پوسیدگی های بین دندانی در شرایط بالینی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای پوسیدگی های دندانی و اهمیت تشخیص دقیق آن در مراحل اولیه، دستگاه دیاگنودنت بر پایه تابش نور لیزر برای تشخیص پوسیدگی به کار گرفته شده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان توافق نتایج مشاهده بصری، رادیوگرافی بایت وینگ و سیستم دیاگنودنت در تشخیص پوسیدگی­های پروگزیمالی در شرایط بالینی انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی- تحلیلی، ۱۰۲ سطح دندانی واجد شرایط انتخاب و در شرایط استاندارد وجود پوسیدگی ­های پروگزیمالی در آن ها با روش های مشاهده بصری، رادیوگرافی بایت وینگ و سیستم دیاگنودنت ارزیابی گردید. میزان توافق روش های تشخیصی مختلف با یکدیگر با استفاده از آزمون Kappa تعیین شد و از نسخه ۲۰ نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: میزان شیوع پوسیدگی های پروگزیمالی در سیستم دیاگنودنت، معاینات بصری و رادیوگرافی بایت وینگ به ترتیب برابر ۳۶ سطح دندان (۳/۳۵ درصد)، ۱۳ سطح دندان (۷/۱۲ درصد) و ۲۴ سطح دندان (۵/۲۳ درصد) تعیین گردید. میزان کاپا در ارزیابی توافق دو روش مشاهده بصری و سیستم دیاگنودنت برابر ۲۲۲/۰ (۰۰۶/۰>p)، مشاهده بصری و رادیوگرافی بایت وینگ معادل ۲۵۵/۰ (۰۰۶/۰>p) و دو روش رادیوگرافی بایت وینگ و دیاگنودنت نیز برابر ۳۰۳/۰ (۰۰۱/۰>p) به دست آمد. استنتاج: در مجموع توافق ضعیفی بین روش های مشاهده بصری، رادیوگرافی بایت وینگ و سیستم دیاگنودنت مشاهده شد. با این حال نیاز به تحقیقات بیش تر با حجم نمونه بیش تر وجود دارد.

بررسی میزان توافق نتایج مشاهده بصری، رادیوگرافی بایت وینگ و سیستم دیاگنودنت در تشخیص پوسیدگی های بین دندانی در شرایط بالینی Keywords:

proximal caries , DIAGNOdent system , bitewing radiographs , vis , پوسیدگی های پروگزیمالی , سیستم دیاگنودنت , رادیوگرافی بایت وینگ , مشاهده بصری , توافق