مدلیابی ساختاری نقش آفرینی خودکارآمدی کارآفرینانه در شکل گیری قصد کارآفرینی دانشجویان با تاکید بر مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده

خودکارآمدی، یک مفهوم مفید برای توضیح رفتار انسان است و همچنین در شناسایی انتخاب، سطح تلاش و پشتکار افراد، نقش مهمی را ایفا می کند و در جامعه امروزی به علت بیکاری در حوزه های مختلف بر اهمیت کارآفرینی افزوده شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینی با نقش میانجی مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در میان دانشجویان دانشگاه های شهر مشهد می‎باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- پیمایشی می‎باشد. جامعه ی آماری شامل دانشجویان دانشگاه های غیرانتفاعی شهر مشهد بوده که تعداد ۲۳۹ نفر با استفاده از روش نمونه‎گیری در مدل‎یابی معادلات ساختاری به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. به منظور جمعآوری داده ها از پرسش نامه ی استاندارد استفاده شده است که روایی صوری و محتوایی آن در قسمت تدوین گویه ها و در بعد کمی از تحلیل عاملی مورد تایید قرار گرفت. پایایی ابزار نیز از طریق آلفای کرونباخ و پایایی مرکب محاسبه و تایید شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار های اس پی اس اس۲۵ و پی ال اس۳ انجام شد. یافته های این پژوهش نشان میدهد که خودکارآمدی کارآفرینانه بر مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده و قصد کارآفرینی، اثر مستقیم دارد و خودکارآمدی کارآفرینانه به صورت غیر مستقیم به واسطه مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر قصد کارآفرینی نیز تاثیرگذار است. همچنین مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده به صورت مستقیم بر قصد کارآفرینی اثرگذار است که در این میان متغیر نگرش به کارآفرینی بیشترین تاثیر را بر قصد کارآفرینی دارد.

Keywords:

تئوری رفتار برنامه ریزی شده , خودکارآمدی کارآفرینانه , قصد کارآفرینانه , کنترل رفتار درک شده , نگرش به کارآفرینی , هنجارهای ذهنی