بررسی شیوع سرمی استرونژیلوئیدیازیس در بیماران مصرف کننده داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی در بوشهر، ایران در سال ۱۳۹۱

سابقه و هدف: استرونژیلوئیدیازیس یک عفونت نماتودی انسان با انتشار جهانی است. افراد آلوده اغلب فاقد علایم مشخص بالینی هستند ولی در بیماران با سیستم ایمنی تضعیف شده، در صورت عدم درمان تا بیش از ۸۰ درصد مرگ و میر را به دنبال دارد. از این رو تشخیص دقیق و به موقع این عفونت می تواند از مرگ بیمار جلوگیری کند. بررسی حاضر به منظور تعیین شیوع استرونژیلوئیدیازیس در دو گروه از افراد تحت شیمی درمانی و همودیالیزی شهرستان بوشهر صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تمامی بیماران تحت شیمی درمانی و همودیالیزی شهر بوشهر در فاصله زمانی مهرماه ۱۳۹۰ لغایت شهریورماه ۱۳۹۱، با استفاده از روش الایزا از نظر وجود آنتی بادی IgG ضد استرونژیلوئیدس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از مجموع ۲۱۴ بیمار مورد بررسی، ۴ نفر (۹/۱ درصد) از بیماران تحت شیمی درمانی و ۳ نفر (۴/۱ درصد) از بیماران همودیالیزی از نظر آنتی بادی IgG ضد استرونژیلوئیدس مثبت بودند. استنتاج: استرونژیلوئیدیازیس به عنوان یک ریسک فاکتور تهدید کننده حیات در افراد تحت شیمی درمانی و همودیالیزی مطرح می باشد، لذا پیشنهاد می شود این بیماران قبل از تجویز داروهای سرکوب کننده ایمنی بدن، دیالیز و نیز قبل از عمل پیوند کلیه، تحت غربالگری استرونژیلوئیدیازیس قرار گیرند.

Keywords:

strongyloidiasis , chemotherapy , hemodialysis , Bushehr , Iran , استرونژیلوئیدیازیس , همودیالیزی , شیمی درمانی , بوشهر , ایران