بررسی تطبیقی تسامح و تساهل در سیره عملی امام رضا(ع) و عرفان اسلامی

تساهل و تسامح یکی از حلقههای مغفول مانده در عرصه اخلاقیات در جهان امروزی است. شناخت و بازنگری رفتارپیامبر و امامان و همچنین کنکاش در متون عرفانی در این مورد، بیشک میتواند یاری دهنده ما جهت حل ناهنجاری هایجهان معاصر است. مکتب انسان ساز اسلام در پرتو آیات قرآن و سیره عملی پیامبران و امامان، همواره مردم را به نرم خوییو مهربانی دعوت کرده است. بی شک یکی از مسایل پررنگ در زندگی امام رضا (ع) رعایت اصل تسامح و تسامح درزندگی اجتماعی و در جلسات علمی بوده است . ایشان با در نظر داشتن این اصل در لحظه لحظه زندگی علمی و اجتماعیخویش در گسترش فرهنگ اسلامی کوشیده است، حکایات و داستان های بازمانده از زندگی امام رضا (ع) قطعا راهنماییارزنده برای مردم در طول تاریخ مسلمانان بوده است. جد از ایشان، عارفان روشن بین فرهنگ اسلامی نیز با تکیه بر آیاتقرآن و آموزه های دینی همواره مردم را به تسامح و تساهل فراخواندهاند، و با رفتار و گفتارهای خویش مردم را از تعصب،کج اندیشی دور کرده اند و آنها را به شفقت و حفظ کرامت انسانی دعوت کردهاند. در این پژوهش برآنیم تا با نگاهیتطبیقی به بررسی این آموزهها در زندگی امام رضا و عارفان اسلامی بپردازیم.

Keywords:

سیره عملی امام رضا (ع) , عرفان اسلامی , تساهل و تسامح