بررسی تاثیر تمرینات ایروبیک در دو نوبت صبح و عصر بر نیم رخ لیپیدی، شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان دارای اضافه وزن

سابقه و هدف: سطح پلاسمایی نیم رخ لیپیدی به عنوان فاکتور مهمی در بر آورد خطر بیماری های قلبی- عروقی به شمار می رود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر ۸ هفته تمرینات ایروبیک در دو نوبت صبح و عصر بر نیم رخ لیپیدی، درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان دارای اضافه وزن غیر فعال بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی ۳۶ زن دارای اضافه وزن غیر فعال با میانگین سن۰۵/۳±۷۱/۲۹ سال و نمایه توده بدن ۲۶/۱±۲۵/۲۷کیلوگرم بر متر مربع به طور هدفمند به دو گروه تمرین (۱۰ نفر) و دو گروه کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل ۸ هفته تمرینات ایروبیک در دو زمان ۸ صبح و ۶ عصر بود که ۳ روز در هفته و با شدت ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه و مدت زمان ۲۵ دقیقه در هفته اول آغاز و به شدت ۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه و مدت زمان ۴۵ دقیقه در هفته آخر رسید. پیش و پس از مداخله تمرینی، خون گیری در شرایط ۱۲ ساعت ناشتایی به منظور ارزیابی نیم رخ لیپیدی انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که سطوح HDL-c متعاقب تمرین در هر دو نوبت صبح و عصر افزایش(۰۰۱/۰p=) و LDL-c کاهش معنی داری داشت (۰۰۲/۰p=). در سطوح تری گلیسرید و کلسترول تام در نتیجه تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۲۷/۰=p و ۳۸/۰=p). حداکثر اکسیژن مصرفی در تمرینات عصرگاهی افزایش معنی داری داشت(۰۱۳/۰=(p. درصد چربی بدن و شاخص توده بدن در هر دو زمان صبح و عصر کاهش معناداری داشت (۰۰۱/۰=p). استنتاج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که انجام تمرینات ایروبیک در نوبت صبح و عصر تاثیر مشابهی بر نیم رخ لپیدی داشته در حالی که افزایش ظرفیت هوازی در عصر بیش تر از صبح بود.

Keywords:

aerobic exercise , circadian rhythms , lipid profile , تمرینات ایروبیک , ریتم شبانه روزی , نیم رخ لیپیدی