عوامل پیشگویی کننده احقاق جنسی در زنان شهر تهران

سابقه و هدف: اصطلاح احقاق جنسی به عنوان یک احساس روانی- اجتماعی نسبت به تفسیر شخصی فرد در مورد چگونگی ابراز وجود احساساتش در روابط زناشویی تعریف شده است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیشگویی کننده احقاق جنسی در زنان شهر تهران صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی از بین زنان متاهل شهر تهران، ۲۰۰ نفر از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص احقاق جنسی هالبرت و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۰ و با کمک آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره احقاق جنسی ۶۰/۱۴±۱۶/۵۶ به دست آمد. متغیرهای سن فرد، سن همسر، مدت زمان ازدواج و تاریخ آخرین زایمان با احقاق جنسی ارتباط معکوس و معنی داری داشتند. در مدل چند متغیره، وضعیت زندگی زناشویی، میزان علاقه به همسر و مدت زمان ازدواج پیش گویی های معنی دار احقاق جنسی بودند. استنتاج: میزان احقاق جنسی در زنان این مطالعه پائین بود. به نظر می رسد وضعیت زندگی زناشویی، میزان علاقه به همسر و مدت زمان ازدواج نقش مهمی را در پیشگویی احقاق جنسی زنان بازی می کند. پیشنهاد می شود در کلاس های آموزشی پیش از ازدواج، مهارت های ارتباط با همسر جهت ارتقای رضایت و شادکامی زناشویی و افزایش احقاق جنسی به زوجین آموزش داده شود.

Keywords:

sexual self-disclosure , self-assertive , female , sexual satisfaction , احقاق جنسی , ابراز وجود , رضایت جنسی