مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی به فرزندان بر کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی

سابقه و هدف: اختلال ADHD شایع ترین اختلال روان پزشکی دوران کودکی است که با تعارض والد-کودک و استرس والدین همراه است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی به کودک بر کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به ADHD می باشد. مواد و روش ها: روش این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان ۷ تا ۱۲ ساله مبتلا به ADHD و مادران آن ها در شهرستان ساری بود که از این میان ۳۰ نفر انتخاب و در سه گروه گمارده شدند.گروه اول ۹ جلسه آموزش مدیریت رفتاری براساس الگوی بارکلی به مادران و گروه دوم ۸ جلسه قصه درمانی به صورت گروهی به کودک ارائه شد و گروه سوم هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از شاخص تنیدگی والد-کودک استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره پس آزمون میزان در هم تنیدگی رابطه والد- کودک در گروه آموزش مدیریت رفتاری به والدین ۷۸/۱۶ ±۱۱/۷۸ و در گروه قصه درمانی ۹۲/۱۳ ±۹/۷۶ بود که نسبت به یکدیگر تفاوت معناداری نداشت، اما در گروه کنترل ۹۵/۲۲ ±۲۲/۹۶ بود که نسبت به گروه های آزمایشی به طور معنی داری بالاتر بود(۰۵/۰< p). استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد که بین آموزش مدیریت رفتاری به والدین و قصه درمانی در بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی در کودکان مبتلا به ADHD تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو شیوه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بر بهبود کیفیت رابطه مادر- فرزندی اثربخش بوده اند.

Keywords:

attention deficit disorder with hyperactivity , behavioral management training , narrative therapy , quality of mother-child relationship , اختلال نقص توجه/بیش فعالی , آموزش مدیریت رفتاری , قصه درمانی , کیفیت رابطه مادر-فرزندی