تاثیر مداخلات آموزشی، نظارتی و مدیریتی بر پذیرش دستورالعمل تجویز آنتی بیوتیک پشگیرانه توسط جراحان قلب

سابقه و هدف: تجویز دوره کوتاهی آنتی بیوتیک قبل از اعمال جراحی که به عنوان آنتی بیوتیک پیشگیرانه شناخته می شود، جهت کاهش احتمال ابتلا به عفونت ناحیه جراحی توصیه می گردد. به رغم وجود دستورالعمل های جهانی در زمینه تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه، مطالعات مختلف حاکی از عدم پذیرش دستورالعمل ها می باشند. این مطالعه با هدف تعیین مداخله موثر جهت ارتقای پذیرش دستورالعمل استاندارد تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه در اعمال جراحی قلب می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه آینده نگر به مدت ۱۴ ماه، بر روی ۳۳۵ بیمار کاندید جراحی قلب و در سال های ۹۰-۱۳۸۹ انجام شد. روش انجام مطالعه، مداخله ای از نوع قبل و بعد بود. مداخلات انجام شده در این مطالعه به صورت متوالی شامل مداخله آموزشی، مداخله مدیریتی و مداخله نظارتی بودند. پارامترهای مورد بررسی نوع و طول مدت تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه بودند که قبل و بعد از انجام هر مداخله بررسی می گشتند. تغییرات حاصل شده برای ۵ ماه پس از مداخله پایش شد. یافته ها: پس از مداخله آموزشی، تغییر معنی داری حاصل نشد. پس از مداخله مدیریتی در اعمال جراحی عروق کرونر قلب، تغییر معنی دار در پروتکل تجویز نوعو طول مدت مصرف آنتی بیوتیک پیشگیرانه (۰۳/۰ =p) برخلاف اعمال جراحی دریچه قلب (۵۴/۰ =p) ایجاد گشت. پس از مداخله نظارتی در اعمال جراحی دریچه قلب نیز تفاوت معنی داری از لحاظ نوع و طول مدت تجویز (۰۱/۰=p) به دست آمد. بهبود حاصله حداقل ۵ ماه پس از انجام مداخله نظارتی پایدار بود. استنتاج: استفاده توام از مداخلات مدیریتی و نظارتی متعاقب مداخله آموزشی سبب بهبود نحوه تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه می گردد.

Keywords:

preoperative antibiotic prophylaxis , surgery , adherence , surgeon , intervention , آنتی بیوتیک پیشگیرانه قبل از جراحی , جراحی , پذیرش , مداخله