جایگاه نسبی نوجوانان در مدرسه و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه ای انتظارات آموزشی

این مطالعه بررسی می کند که آیا چگونه محرومیت نسبی نوجوانان در مدرسه با سال های تحصیل آنها با ترکیب دیدگاه مقایسه اجتماعی در مدل دستیابی به وضعیت ویسکانسین مرتبط است یا خیر. این مطالعه با استفاده از امواج ۱، ۲ و ۴ مطالعه ملی طولی سلامت نوجوانان به بزرگسالان (افزودن سلامت)، نشان می دهد که نوجوانانی که در پایین ترین سلسله مراتب اقتصادی در مدرسه قرار دارند، احتمالا تا یک سال کمتر از سال تحصیلی را تجربه خواهند کرد. آموزش، در مقایسه با همتایان خود که در بالای سلسله مراتب قرار دارند، زمانی که متغیرهای دیگر را ثابت نگه می دارند. همچنین، با استفاده از تحلیل های میانجیگری علی، متوجه شدم که انتظارات آموزشی بیش از ۲۰ درصد از رابطه بین محرومیت نسبی نوجوانان و پیشرفت تحصیلی را تشکیل می دهند. تحلیل های حساسیت برای بررسی اینکه یافته های اصلی تا چه حد برای نقض فرضیات مورد استفاده در این مطالعه قوی هستند، انجام می شود. این نتایج شواهدی ارائه می دهد که نشان می دهد نتایج آموزشی نوجوانان نه تنها به منابع مادی آنها بستگی دارد بلکه به جایگاه نسبی آنها در سلسله مراتب اقتصادی نیز بستگی دارد.

Keywords:

محرومیت نسبی , پیشرفت تحصیلی , انتظارات آموزشی , نوجوانان , تحلیل واسطه گری علی