ارایه ی الگوی بهینه مکان یابی پارکینگ های محله ای با استفاده از روش AHP و GIS مطالعه ی موردی: منطقه ی ۳ و ۴ شهرداری تبریز دکتر شهریور روستایی حکیمه قنبری استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری شمس اله کاظمی زاد رحیمه نوریان کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

امروزه افزایش استفاده از خودرو و کمبود فضای پارکینگ در بخش های پرتردد شهری به مساله­ی حادی مبدل شده است. این مساله در محلات و واحدهای همسایگی نیز به دلیل کم عرض بودن معابر و پارک وسایط نقیله در طول معابر، مشکلات عدیده ای را در عبور و مرور محله ای ایجاد نموده و نظم محلی را مختل می سازد؛ که ضرورت مکان یابی بهینه­ی پارکینگ های محله ای را بیش از پیش آشکار می سازد. تحقیق حاضر، برآن است که ایده­ی مکان یابی پارکینگ های محله ای را برای اولین بار مطرح ساخته و شاخص های ایجاد آن را با توجه به معیارهای دقیق و به دور از مباحث ثقیل ترافیکی و با توجه به علم برنامه ریزی شهری بیان نماید. لذا استقرار پارکینگ ها زمانی می توانند کارایی لازم را داشته باشند که در مکان مناسبی احداث شوند. در  این تحقیق، ۱۱ پارامتر مختلف از قبیل جمعیت، تراکم ساختمانی، فاصله­ی پیاده روی تا پارکینگ، دسترسی بر اساس عرض معابر، عرضه­ی پارکینگ،تعداد خودروها، تقاضای پارکینگ، قیمت زمین، سازگاری کاربری ها، ظرفیت پارکینگ تکمیل پرسشنامه در منطقه­ی ۳ و ۴ شهرداری تبریز، برای مکان یابی پارکینگ های محله ای بررسی شده است. یافته ها، بیانگر آن است که سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) توانایی تلفیق تعداد زیادی از پارامترها را به صورت همزمان داشته و با به کارگیری روش وزن دهی دودویی AHP در نرم افزار Idrisi، به ارایه­ی الگویی مناسب جهت مکان یابی بهینه­ی پارکینگ های محله ای پرداخته شده و در نهایت دو سناریو برای مکان یابی پارکینگ های محله ای ارایه شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که در سناریوری اول با فرض اعمال شرایط ایده ال در منطقه­ی مورد مطالعه، می توان ۲۳ پارکینگ محله ای برای احداث پیشنهاد داد، اما زمانی که تمامی شرایط لازم از نظر برنامه ریزی، قانون گذاری سرمایه گذاری جهت احداث پارکینگ های محله ای از سوی شهرداری روند اجرایی پیدا نمی کند، تعداد ۱۳ پارکینگ در سناریوی دوم برای احداث پیشنهاد می گردد.