بررسی روند تغییرات درجه ی توسعه یافتگی مناطق روستایی سیستان و بلوچستان با بهره گیری از تاکسونومی عددی طی دهه های ۱۳۸۵و۱۳۷۵ دکتر عیسی ابراهیم زاده دانشیار جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان کوهزاد رئیس پور دانشجوی دکتری جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان
Publish place: Geography and Development Iranian Journal، Vol: 9، Issue: 24
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 16
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GDIJ-9-24_005
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
فراهم نمودن زمینهی برخورداری از خدمات مختلف رفاهی و زیربنایی، تسهیلات اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی از اساسی ترین شاخص های برنامه ریزی در هر واحد برنامه ریزی و بویژه مناطق روستایی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی درجهی توسعه یافتگی مناطق روستایی استان سیستان و بلوچستان برای سطوح شهرستان و بخش، در دو مقطع زمانی ۱۳۸۵ و ۱۳۷۵ می باشد. بر همین اساس ۳۵ شاخص توسعه در ۵ گروه شاخص های؛ جمعیتی، زیربنایی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و بهداشتی- درمانی تعریف و به روش تاکسونومی عددی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل یافتهها بیانگر آن است که در دههی ۱۳۷۵ اغلب روستاهای استان در طبقه مناطق نیمه توسعه یافته و توسعه نیافته قرار داشتهاند، بطوری که تنها ۱۴ درصد از روستاهای استان در نقاط برخوردار و ۸۶ درصد در محدودهی نیمه توسعه یافته و توسعه نیافته بودهاند. علاوه بر آن شکاف توسعه ای بین شهرستانی و بین بخشی نیز در آن مشهود است. توسعهی نواحی روستایی استان در مقطع زمانی ۱۳۸۵ به جز در شهرستان زابل و بخش های تابعهی آن، در سایر شهرستانها و بخشها نشاندهندهی آن است که این روند رو به رشد بوده است. بطوری که در این سال، ۵۴ درصد روستاها در طبقهی توسعه یافته ، ۳۰ درصد در ردیف نیمه توسعه یافته و ۱۶ درصد هم در طبقهی محروم قرار گرفته اند. با این وجود نتایج تفصیلیتر مبین عدم توازن در این رشد میباشد؛ بطوریکه تغییر جایگاه و رتبهی توسعهیافتگی روستاها، عمدتا شامل بخش های مرکزی شهرستانها بوده است. در واقع این عدم توازن بویژه منجر به اختلاف وضعیت توسعه یافتگی مناطق روستایی بخش مرکزی هر شهرستان با سایر بخش های آن شده است. این مهم بیانگر پابرجا بودن عدم تعادلهای منطقه ای و در عین حال عدم توزیع یکنواخت امکانات در منطقه می باشد.
Keywords: