ارزیا بی کیفیت آب های زیرزمینی مورد استفاده در آبیاری دشت قائمشهر- جویبار با استفاده ازGIS abstract
در نواحی شمالی کشور کاهش کیفیت آب آبیاری در اثر خشکسالی، پیشروی آب شور، بهره برداری بیش از حد و افت سطح آب زیرزمینی تأثیر مستقیم بر بازدهی محصولات دارد، لذا از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق، جهت
پهنه بندی کیفی آب زیرزمینی دشت قائمشهر - جویبار به لحاظ مصارف کشاورزی، از نتایج آنالیز شیمیایی 22 حلقه چاه مشاهده ای شرکت آب منطقه ای مازندران استفاده شده است.
پهنه بندی کیفی آب آبیاری بر اساس آنالیز پارامترهای هیدروشیمیایی از قبیل هدایت الکتریکیEC(نسبت جذب سدیمSAR(کلرCL(کربنات سدیم باقیماندهRSC(و نمودار ویلکوکس، توسط سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS(و نرم افزار 9.3ArcGIS انجام شده است. تیپ غالب آب زیرزمینی دشت قائمشهر- جویبار، بر اساس نمودار پایپر بی کربناته کلسیک، و به لحاظ سختی، آب زیرزمینی دشت در اکثر چاه های نمونه برداری دارای کیفیت کاملاً سخت )بیش از 033 میلی گرم بر لیتر( می باشد. براساس نقشه پهنه بندی کلر، تغییرات مقدار کلرآب زیرزمینی در نواحی شمالشرقی دشت، چاه های شماره 11 و 11 که در روستا های میان ملک و لاریم حفر شده اند به بیش از 033 میلی گرم بر لیتر می رسد که نشان دهنده کیفیت نامناسب آب در این نواحی است. تغییرات هدایت الکتریکی نیز در این مناطق بیش از 0033 میکروموس بر سانتی متر می باشد. با توجه به پهنه بندی کیفی، کیفیت آب های زیرزمینی به لحاظ مصارف کشاورزی در نواحی شمال شرقی دشت قائمشهر - جویبار کاهش یافته و مطلوب نمی باشد