استفاده از کیتوسان/پلی اتیلن اکسید به عنوان داربست همراه با پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بر ترمیم عصب سیاتیک قطع شده در موش های صحرایی نژاد ویستار: یک مطالعه رفتاری و بافت شناسی

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات داربست کیتوسان/ پلی اتیلن اکسید (Cs/PEO) و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون (WJ-hMSCs) بر ترمیم آسیب عصب سیاتیک در موش های صحرایی است. مواد و روش ها: در این مطالعه ۴۲ موش صحرایی نر بالغ به ۶ گروه زیر تقسیم شدند: ۱- گروه نرمال(سالم): بدون قطع عصب سیاتیک؛ ۲- گروه شاهد: عصب سیاتیک قطع شده و سپس بخیه زده شد؛ ۳- گروه شم: محیط کشت در محل قطع عصب تزریق شد؛ ۴- گروه Cs/PEO: داربست Cs/PEO روی محل قطع عصب قرار گرفت؛ ۵- گروه WJ-hMSCs: این سلول در محل آسیب تزریق شد؛ و ۶- گروه WJ-hMSCs-Cs/PEO:  از سلول های WJ-hMSCs کشت داده شده روی داربست Cs/PEO در اطراف آسیب استفاده شد. بررسی رفتاری در انتهای هفته های ۲، ۴، ۶ و ۸ و ارزیابی بافت شناسی در پایان آزمایش انجام شد. یافته ها: در پایان هفته ۸ پس از جراحی، نتایج رفتاری در گروه های قطع عصب نسبت به گروه سالم به صورت معنی داری افزایش نشان داد (۰۵/۰>p) و در گروه WJ-hMSCs-Cs/PEO نتایج به طور معنی داری نسبت به گروه های شاهد و شم بهبود یافت (۰۵/۰>p). هم چنین در پایان هفته ۸ پس از جراحی، نتایج بررسی های بافت شناسی حاکی از کاهش تعداد رشته های عصبی در گروه های قطع عصب نسبت به گروه سالم بود (۰۵/۰>p). نتایج بررسی های بافت شناسی بهبودی را در گروه های درمانی ۴، ۵ و ۶ نسبت به گروه های شاهد و شم نشان داد اما این تفاوت معنی دار نبود. استنتاج: در مطالعه حاضر اثرات مثبت داربستی کیتوسان/پلی اتیلن اکسیدو سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بر ترمیم عصب سیاتیک قطع شده در مدل موش صحرایی نشان داده شد.

Keywords:

chitosan scaffold , Wharton jelly , sciatic nerve , repair , داربست کیتوسان , ژله وارتون , عصب سیاتیک , ترمیم