بررسی پاسخهای ایمونولوژی سیستم دفاعی میزبان (انسان) علیه پادگنهای Ascaris lumbricoides

سابقه و هدف : در این تحقیق تلاش گردید تا جنبه های مختلف تاثیر پادگنهای Ascaris lumbricoides بر بدن انسان و واکنش میزبان در مقابل مراحل مختلف آلودگی از طریق تعیین میزان ائوزینوفیلی؛ تشخیص وجود پادتن و تعیین میزان آن و نیز الکتروفورز گلوبولینهای سرم مورد مطالعه قرار گیرد. مواد و روش ها : این مطالعه بر روی ۱۲۰ فرد آلوده به انگل Ascaris lumbricoides از ساکنین روستای خیرآباد اصفهان با میانگین ۵ ± ۲ با استفاده از روش ایمونوفلوئورسانس غیر مستقیم و لارو مرحله دوم به عنوان پادگن و نیز الکتروفورز گلوبولینهای سرم و گسترش خون انجام شد. جهت آنالیز آماری نتایج از آزمون t-test استفاده گردید. نتایج : در این مطالعه؛ بیشترین میزان ائوزینوفیلی (۷۶%) در ۴ بیمار و کمترین میزان آن (۱%) در ۶ یمار مشاهده گردید. بیشترین تعداد افراد مبتلا، ائوزینوفیلی بین ۱۶-۱ درصد را نشان دادند. از بین ۱۲۰ فرد آلوده؛ ۸۵ نفر (۷۰%) دارای پادتن با رقتهای (۲۰:۱ تا ۳۲۰:۱) بوده و ۳۵ نفر فاقد آن بودند. با الکتروفورز؛ نمونه های سرم افرادی که با روش ایمونوفلوئورسانس دارای عیار پادتن بودند افزایش قابل ملاحظه گلوبولین گاما را نسبت به سرمهای فاقد عیار پادتن نشان دادند (P<۰.۰۰۰۱). میزان گلوبولینهای آلفا-۱ و آلفا-۲ و بتا در هر گروه مثبت و منفی متغیر بوده و اختلاف قابل بررسی نداشت. استنتاج : نتایج نشان می دهد که افزایش سطح ائوزینوفیل و نیز تولید پادتن موقتی بوده و روش ایمونوفلورسانس نباید اساس تشخیص آلودگی با A.lumbricoides قرار گیرد.

Keywords:

Ascariss Iumbricoides , Eosinophilia , Electrophoresis , Immunoglobulin , Ascarus limbricoides , ائوزینوفیلی , الکتروفورز , ایمونوگلوبولین