فراوانی مقاومت القایی به کلیندامایسین و تحلیل پروفایل مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 31
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-25-129_012
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
سابقه و هدف: کلیندامایسین به عنوان یک آنتی بیوتیک موثر بر عفونت های شایع ناشی از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین مورد توجه می باشد. نوع مقاومت دائمی و القایی در انتخاب آن به عنوان یک آنتی بیوتیک موثر اهمیت دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و تجزیه و تحلیل پروفایل مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی است.
مواد و روش ها: در این مطالعه ۲۵۰ ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش های بیوشیمیایی، مولکولی و حساسیت آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفتند و پس از تعیین حساسیت به اریترومایسین، به منظور تعیین مقاومت دائمی و القایی با استفاده از تست D بر اساس دستورالعمل CLSI مورد ارزیابی واقع شدند.
یافته ها: از مجموع ۲۵۰ ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس، (۵۲ درصد)۱۳۰ایزوله مقاوم به متی سیلین جدا شد و از بین ایزوله های مقاوم به متی سیلین، (۹۰ درصد) ۱۱۸ ایزوله مقاوم به اریترومایسین تعیین گردید و از بین این ایزوله ها به ترتیب (۸۸ درصد) ۱۰۵، (۷ درصد) ۹ و (۳ درصد) ۴ ایزوله دارای مقاومت دائمی، مقاومت القایی و فنوتیپ MS بودند.
استنتاج: درمان بیماران مبتلا به عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با مقاومت القایی به کلیندامایسین منجر به مقاومت دائمی و در نتیجه شکست درمان می شود. با توجه به افزایش مقاومت دائمی در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، به نظر می رسد استفاده از تست Dبرای تمایز آن با مقاومت القایی و تشخیص نوع درمان الزامی است.
Keywords:
Clindamycin , erythromycin , methicillin-resistant Staphylococcus aureus , کلیندامایسین , مقاومت القایی , استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین
Authors
ژیلا بیدریغ
MSc in Medical Microbiology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمدرضا پورمند
Professor, Department of Pathobiology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
راحیل مشهدی
MSc in Genetics, Urology Research Centre, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :