نشانه شناسی قصیده «سفر ایوب» بدر شاکر السیاب

مانایی شعر با چند لایه بودن و خوانش برداری آن ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر در نیمه اول قرن بیستم همراه با تاثر از شعر و نقد غربی، شعر معاصر عربی را وارد مرحله جدیدی کرد و آن را عرصه تاخت و تاز اسطوره های ملی و جهانی نمود. بدر شاکر السیاب از نخستین شاعران نوپرداز عرب بود که در شعر خود از رمز و اسطوره بهر ه فراوان برد. قصیده سفر ایوب از جمله قصاید اوست که شاعر با خلق مجموعه ای از نشانه ها پیام مورد نظر خود را با مخاطب خویش در میان مینهد. این جستار به کشف نشانه های موجود در قصیده سفر ایوب و تحلیل روابط میان آنها براساس آرا و اندیشه های آلن گریماس میپردازد و کارکرد هر یک از نشانه های به-دست آمده از بافت روایی شعر را از منظر قواعد هنجارگریزی معنایی مورد بررسی قرار میدهد؛ بر این مبنا، نشانه های موجود در این قصیده در لایه دوم معنایی و گاه بدلیل استفاده شاعر از رمز و اسطوره در عمیقترین سطح خود یعنی لایه سوم معنایی جای میگیرند

Keywords:

بدر شاکر السیاب , گریماس , لایه های معنایی , نشانه شناسی