کیفیت گذران اوقات فراغت در زنان حاشیه نشین و ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت

سابقه و هدف: چگونگی گذران اوقات فراغت بازتابی از سبک زندگی افراد بوده و با سلامت آنان مرتبط است. این مطالعه به بررسی حیطه های مختلف گذران اوقات فراغت در زنان حاشیه نشین شهر کرمانشاه و ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت می پردازد. روش کار: در این پژوهش مقطعی، ۵۷۴ نفر از زنان ساکن محلات حاشیه نشین شهر کرمانشاه با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل چک لیست دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF و پرسشنامه محقق ساخته نحوه گذران اوقات فراغت بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.۱۸ و با کمک آزمون های همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیز واریانس و رگرسیون خطی چندمتغیره، تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی پاسخگویان ۱۲.۹±۳۲.۵ سال بود و حدود ۲۳ درصد آنان از نحوه گذران اوقات فراغت خود اصلا رضایت نداشتند. از میان حیطه های اوقات فراغت، بیشترین و کمترین نمره مربوط به حیطه های ارتباطات حضوری (۱۹.۴±۶۱.۷) و کلاس های آموزشی (۶.۹±۲.۴) بود. میانگین نمره کیفیت زندگی کلی پاسخگویان نیز برابر ۵۲.۹ بود. آزمون رگرسیون نشان داد، تنها سه بعد فعالیت های تفریحی، ارتباطات حضوری و فعالیت های ورزشی در مدل باقی ماندند که این سه حیطه، ۱۹.۶ درصد از تغییرات کیفیت زندگی زنان حاشیه نشین را تبیین کرده اند. استنتاج: کیفیت گذران اوقات فراغت عاملی موثر در تبیین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت زنان حاشیه نشین است. نظر به اهمیت فعالیت های تفریحی و ورزشی در این رابطه، توجه به تفریحات سالم و پرداختن به فعالیت های ورزشی از سوی زنان و فراهم آوری زمینه این فعالیت ها در سطح جامعه برای آنان، می تواند راهکاری موثر برای ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامت این گروه از افراد باشد.

Keywords:

Health-related quality of life , leisure times , women , marginal neighborhoods , کیفیت زندگی مرتبط با سلامت , اوقات فراغت , زنان , محلات حاشیه نشین.