تعیین قابلیت حیات نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزاد بیمارستان قائم (عج) مشهد

سابقه و هدف: تعیین قابلیت زنده ماندن یک چالش مهم پزشکان زنان و نوزادان است که می تواند در تصمیم نحوه زایمان و ارزیابی مراقبت های پس از تولد کمک کننده باشد. در شرایط ما، این سطح تعیین نشده است. لذا ما در این مطالعه، به بررسی قابلیت زنده ماندن نوزادان نارس متولد شده در بیمارستان قائم مشهد پرداخته ایم. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد که از سال ۱۳۸۷-۱۳۹۲ روی ۱۴۷۱ نوزاد نارس بستری در بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه نوزادان نارس بستری در NICU Neonatal Intensive Care Unit بوده اند. اطلاعات نوزادی شامل سن، وزن، آپگار دقیقه ۱ و ۵، سن بارداری، نوع زایمان، تشخیص اولیه بستری و تشخیص نهایی، کشت خون مثبت و وجود ناهنجاری مادرزادی بود که برای دو گروه تجربی (فوت شده) و کنترل (زنده مرخص شده) تکمیل شد. یافته ها: در سن بارداری کم تر از ۲۵ هفته احتمال زنده ماندن در شرایط ما تقریبا ده درصد است. در حالی که این امید به زندگی در سن سی و دو هفتگی حدود ۶۹ درصد می باشد. در وزن های ۷۵۰-۴۰۰ گرم، خطر مرگ نوزاد ۸۵ درصد می باشد. در حالی که در وزن ۱۵۰۰-۱۲۵۱ گرم این خطر به ۴/۱۲ درصد می رسد. مشکلات تنفسی (۳۵ درصد)، آسفیکسی (۲۴ درصد)، آنومالی های مادرزادی (۱۶ درصد) و عفونت ها (۱۵ درصد) در راس عوامل مستعد کننده مرگ نوزادان نارس بوده اند. استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعه، سن بارداری ۲۷ هفته و ۳ روز و وزن ۹۲۰ گرم در این مرکز قابلیت حیات دارند. مشکلات تنفسی، آسفیکسی، آنومالی مادرزادی و عفونت ها از علل مستعد کننده مرگ نوزادان نارس بوده اند.

Keywords:

Newborn , premature , viability , death , birth weight , gestational age , نوزاد , نارس , قابلیت حیات , مرگ , وزن تولد , سن بارداری