بررسی اثر فاکتور رشد انسولینی در روند ترمیم زخم های حاد پوستی در رت های دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 120
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-24-117_001
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
Abstract:
Normal
۰
false
false
false
EN-US
ZH-TW
AR-SA
چکیده
سابقه و هدف: تاخیر در ترمیم زخم افراد دیابتی یک پدیده شایع است که
پاتولوژی آن کم تر شناخته شده
است. انواع سلول های پوستی،
ماتریکس خارج سلولی و انواع فاکتورهای رشد در ترمیم زخم دخالت دارند. تحقیقات
زیادی در خصوص اثرات ژن درمانی و سلول درمانی در بهبود زخم انجام شده است. در این
مطالعه تجربی، اثرات انتقال سلول فیبروبلاست ترنسفکته شده با ژن IGF-۱ بر روی زخم های دیابتیک در رت مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در مطالعه
تجربی حاضر، دیابت در موش های صحرایی با
استرپتوزوتوسین القا شد.
فیبروبلاست ها کشت داده شدند و
با IGF-۱ ترنسفکته شدند.
از لیپوفکتامین ۲۰۰۰ به عنوان معرف ترنسفکشن استفاده شد. میزان بیان IGF-۱ ترنس ژن شده به وسیله الایزا اندازه گیری شد. جهت مطالعه در محیط In Vivo حیوانات (با وزن
۲۰۰-۱۷۰ گرم) به طور تصادفی به سه گروه (۵ رت/گروه) تقسیم شدند و زخم هایی با ضخامت کامل پوست در ناحیه پشت گردن ایجاد شد.
سوسپانسیونی از سلول های
فیبروبلاست ترنسفکته و ترنسفکته نشده به لبه زخم تزریق شد و با زخم های درمان شده با نرمال سالین مقایسه گردید. برای آزمایشات
میکروسکوپی، بیوپسی در روز ۸ انجام شد.
یافته ها: در محیط آزمایشگاهی، حداکثر بیانIGF-۱ در سلول های فیبروبلاست ترنسفکته (۹۵/۹۶ پیکوگرم/ میکرولیتر)، ۲۴
ساعت بعد از ترنسفر ژن بود. همچنین در محیط In Vivo، ژن درمانی باعث افزایش فیبروبلاست ها و کراتینوسیت ها در فرایند ترمیم زخم شد. بافت گرانوله تشکیل شده در زخم های ترمیم شده با فیبروبلاست ترنسفکته و فیبروبلاست
ترنسفکته نشده در مقایسه با گروه کنترل سازمان یافته تر بود.
استنتاج: این مطالعه نشان داد که با بهینه سازی انتقال ژن، بیانIGF-۱
افزایش یافت و انتقال سلول فیبروبلاست ترنسفکته شده به محیط زخم، دارای اثرات قابل توجهی در بهبود زخم های حاد دیابتی در موش های صحرایی بود.
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal"
mso-tstyle-rowband-size:۰
mso-tstyle-colband-size:۰
mso-style-noshow:yes
mso-style-priority:۹۹
mso-style-qformat:yes
mso-style-parent:""
mso-padding-alt:۰cm ۵.۴pt ۰cm ۵.۴pt
mso-para-margin:۰cm
mso-para-margin-bottom:.۰۰۰۱pt
mso-pagination:widow-orphan
font-size:۱۱.۰pt
font-family:"Calibri","sans-serif"
mso-ascii-font-family:Calibri
mso-ascii-theme-font:minor-latin
mso-fareast-font-family:PMingLiU
mso-fareast-theme-font:minor-fareast
mso-hansi-font-family:Calibri
mso-hansi-theme-font:minor-latin
mso-bidi-font-family:Arial
mso-bidi-theme-font:minor-bidi}
Keywords:
IGF-۱ , gene therapy , Diabetic , wound healing , فاکتور رشد انسولینی , ژن درمانی , دیابتی , ترمیم زخم
Authors
فرشته بیگم طالب پور امیری
Assistant Professor, Department of Anatomy, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهناز محمودی راد
Associate Professor, Skin Research Center, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهری میر حسینی
Assistant Professor, Amol Faculty of Nursing & Midwifery, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
منصوره میرزایی
MSc in Anatomy, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :