این مقاله مروری سریع بر تولید
بیوگاز از فضولات حیوانی و فاضلاب های شهری و صنعتی در
ایران دارد.ابتدا به صورت کلی
تصفیه بیهوازی ، تاریخچة
بیوگاز و پتانسیل استحصال بیوگازدر
ایران بررسی میگردد . سپس در دو بخش جداگانه به بررسی واحدهای
بیوگاز روستایی و رآکتورهای بیهوازی پرداخته میشود. در هر بخش انواع مولد(رآکتور)های ساخته شده در
ایران مورد بررسی کلی قرار گرفته و به ذکر مهارتها، تجهیزات و وسایل مورد نیاز برای ساخت هر واحد اشاره میشود. علیرغم وجود پتانسیل خوب برای تولید
بیوگاز در
ایران (9175.2میلیون مترمکعب متان معادل 30% مصرف گاز طبیعی در بخشهای خانگی، تجاری وصنایع کشور در سال 1376)، فرایند های بیهوازی و تولید
بیوگاز گسترش زیادی نیافته است. تعداد واحدهای هضم فضولات دامی در
ایران حدود 60 واحد بوده که 3 واحد آن در حال کار میباشد و کمتر از تعداد انگشتان دست، راکتور و هاضم بیهوازی تصفیه فاضلاب در حال بهره برداری میباشند. اهم علل عدم گسترش این فنآوریها عبارتند از : ارزان بودن
انرژی و پیچیده بودن این پدیده در ایران، نبودن مرجع و متصدی مشخص برای
بیوگاز در کشور، نبودن روحیه مشارکت در مردم، عدم آشنایی و آموزش کافی در این زمینه.