بررسی بیولوژیک مشتقاتی از خانواده آمینوپیریمیدون ها به عنوان مهارکننده رشد و القاء آپوپتوز بر روی رده سلولیK۵۶۲ لوسمی میلوئید مزمن انسان

سابقه و هدف: لوسمی میلوئید مزمن (CML) از شناخته شده ترین اشکال لوسمی می باشد. امروزه تلاش برای یافتن ترکیبات سنتزی جدید یکی از استراتژی های پایه جهت یافت داروهای جدید برای درمان CML است. در این مطالعه اثرات مهار رشدی و آپوپتوزی ۴ ترکیب آمینوپیریمیدونی بر روی رده سلولی لوسمی K۵۶۲ مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه از رده سلولی سرطانی K۵۶۲ که مدل آزمایشگاهی لوسمی میلوئید مزمن (CML) محسوب می شود، استفاده شد. این سلول ها پس از تیمار با ترکیبات مورد مطالعه در زمان ها و غلظت های مختلف، توسط آزمون دفع رنگ تریپان بلو، مورد بررسی قرار گرفته اند. برای تاید القای آپوپتوز توسط این ترکیبات، از آزمون قطعه قطعه شدن DNA و تصاویر میکروسکوپ فلئوروسانس استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اولا ترکیبات جدید سنتز شده آمینوپیریمیدونی، باعث مهار رشد وابسته به غلظت و زمان در سلول های K۵۶۲ می شوند. ثانیا این ترکیبات باعث کاهش زیستایی و القای آپوپتوز در سلول های K۵۶۲ می شوند. ثالثا میزان تاثیر این ترکیبات بر سلول های K۵۶۲، بسته به ساختار آن ها، با یکدیگر متفاوت است. استنتاج: به طور کلی با توجه به اثرات مهار رشد و القای آپوپتوز توسط ترکیبات تازه سنتز شده آمینوپیریمیدونی، می توان این ترکیبات را به عنوان ترکیباتی جدید و موثر برای مطالعات بیش تر در درمان بیماران لوسمی پیشنهاد کرد.

Keywords:

Apoptosis , Aminopyrimidones , Chronic Myeloid Leukemia (CML) , K۵۶۲ cells , آپوپتوز , آمینوپیریمیدون , لوسمی میلوئید مزمن سلول K۵۶۲