کارآزمایی بالینی تاثیر فونوفروزیس در درمان بیماران مبتلا به CTS

سابقه و هدف: سندرم کانال کارپ یکی از بیماری های شایع دست به ویژه در زنان میانسال می باشد که به علت تنگ شدگی مجرای عصب مدیان در ناحیه مچ دست به وجود می آید و یکی از موارد اختلال در زندگی روزمره بیمار و مراجعه پی در پی به پزشک است. تکنیک های درمانی سندرم کانال کارپ متعدد بوده و علاوه بر جراحی، درمان های دیگری نیز پیشنهاد شده است. درمان های دارویی شامل تزریق استرویید، درمان با ویتامین B۶، و استفاده از داروهای ضد التهابی و غیر استروییدی است.هدف از این تحقیق، مطالعه کاربردی جهت روشن ساختن میزان تاثیر دو روش درمانی اولتراسوندتراپی و فونوفروزیس با پماد هیدروکورتیزون ۱ درصد در درمان سندرم کانال کارپ می باشد و همچنین کاهش درد و عوارض ناشی از بیماری از اهداف دیگر این تحقیق به شمار می آید. مواد و روش ها: در این تحقیق، بیماران مبتلا به سندرم کانال کارپ مراجعه کننده به درمانگاه های فیزیوتراپی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی آجا تهران به عنوان واحد پژوهشی انتخاب شدند. بیماران بعد از تشخیص به صورت متناوب به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه با امواج مافوق صوت (۱۸ نفر) و گروه دیگر (۱۸ نفر) با فونوفروزیس تحت درمان قرار گرفتند. میزان بهبودی بعد از یک ماه اندازه گیری و ثبت گردید. نتایج با استفاده از آمارهای t - test و ویلکاکسون مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج : ۳۶ بیمار مورد مقایسه قرار گرفتند که گروه سنی آنها ۳۰ تا ۶۰ با میانگین ۵/۸ ۱۱/۴۲ می باشد. برای مقایسه اختلال حس قبل و بعد از درمان با فونوفروزیس در تمام موارد کاهش اختلال حس بعد از درمان گزارش شده است. با توجه به نتایج به دست آمده و با استفاده از آزمون مقایسه ویلکاکسون در سطح P=۰.۰۰۰۲ تفاوت قبل و بعد از درمان معنی دار شده است که نشان دهنده تاثیر درمان با فونوفروزیس بر کاهش اختلال حس می باشد.استنتاج: با توجه به تاثیر مثبت فونوفروزیس از نظر بالینی و الکترودیاگنوستیک، در کلیه مواردی که تزریق کورتیکواسترویید اندیکاسیون داشته باشد، فونوفروزیس جانشین مناسبی محسوب می گردد.

Keywords:

ÇTS , Phenophoresis , electrodiagnostic , فونوفروزیس , ÇTS , الکترودیاگنوستیک