بررسی دیدگاه پزشکان عمومی در خصوص نیاز به تغذیه بالینی و نقش آموزش دوره پزشکی عمومی در آن (شهر ساری- سال ۱۳۸۷)

سابقه و هدف: با توجه به گسترش روزافزون بیماری های مزمن (همچون دیابت، سرطان ها، بیماری های قلبی عروقی، چاقی و ...) امروزه دانش تغذیه در حفظ سلامت مردم و پیشگیری از بیماری ها نقش به سزایی یافته است. آموزش تغذیه به دانشجویان پزشکی موجب می شود تا در زمان حضور در جامعه به عنوان پزشکان عمومی، توانایی کافی برای ارائه اطلاعات و خدمات مناسب تغذیه ای به بیماران را داشته باشند. این مطالعه با هدف تعیین نظرات پزشکان عمومی در خصوص نیاز به علم تغذیه در عملکرد بالینی آن ها و نقش دانشکده پزشکی در آموزش تغذیه انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی- تحلیلی با جمع آوری داده ها از پزشکان عمومی شهر ساری (شاغل در بخش دولتی و خصوصی) انجام شد. ابزار سنجش پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک، سوال ها مربوط به آگاهی در خصوص تغذیه بالینی و نظر آنان در مورد نحوه آموزش تغذیه بالینی در دوران پزشکی عمومی بود. روایی پرسشنامه با بررسی متون و تایید اساتید صاحب نظر و پایایی آن با روش test-retest بررسی شد (آلفای کرونباخ برابر ۷/۰). تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و مقایسه گروه ها با تست Chi-Square انجام شد. یافته ها: از ۱۰۰ نفر پزشک شرکت کننده در مطالعه ۵۸ درصد مرد بودند و ۷۸ درصد آن ها در مطب یا درمانگاه های خصوصی فعالیت داشتند. بیش از ۸۰ درصد پزشکان نیاز به دانش تغذیه در کار روزمره را زیاد و خیلی زیاد و ۶۶ درصد معلوماتشان را برای پاسخ گویی به مشکلات تغذیه ای مراجعین متوسط به پایین گزارش کردند. اطلاعات کافی پزشکان در مورد نیازهای تغذیه در جریان بیماری ها از ۱۴ درصد برای سوء تغذیه تا ۴۹ درصد برای فشارخون متغیر بود. بیش از ۶۰ درصد پزشکان اطلاعات خیلی کم، کم و متوسط در خصوص دیابت، چاقی، مشکلات تغذیه ای دوران بارداری و کودکان داشتند. بیش از ۷۰ درصد افراد ارائه ۲ واحد درس تغذیه در حین تحصیل را ناکافی و کیفیت ارائه آن را نیز متوسط و ضعیف بیان کردند. ۵۹ درصد پزشکان آموزش تغذیه را برای کل دوران آموزش (عمومی و تخصصی) لازم می دانستند و گذراندن واحد تئوری در مقطع علوم پایه و آموزش عملی در مقاطع بالینی و در ارتباط با بیمار را بهترین شیوه آموزشی ذکر کردند. استنتاج: آگاهی ناکافی پزشکان عمومی شاغل در بخش های دولتی و خصوصی و نیاز بالا به دانش تغذیه در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی روزمره آن ها، ضرورت تجدید نظر در ارائه واحدهای درسی تغذیه در دوران آموزش پزشکی را مطرح می کند.

Keywords:

General practitioner , viewpoint , clinical nutrition , nutrition education , medical education , دیدگاه پزشکان عمومی , تغذیه بالینی , آموزش تغذیه , آموزش پزشکی عمومی