مقایسه اثرتحریکات شنوایی با صدای آشنا و نا آ شنا بر سطح هوشیاری بیماران ضربه مغزی بستری در بخش مراقبت های ویژه

سابقه و هدف: یکی از نتایج آسیب های مغزی کما است. از سوی دیگر از عوارضی که بیماران کمایی را در بخش های ICU تهدید می نماید، خطر بروز محرومیت حسی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر انواع صداها بر روی سطح هوشیاری بیماران کمایی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور می باشد. جامعه مورد پژوهش، ۴۵ بیمار کمایی تروماتیک با ۸ ≥GCS و بین سنین ۱۵- ۷۵ سال می باشد. که به روشن نمونه گیری در دسترس و به طور تصادفی در سه گروه تخصیص یافتند. بیماران گروه یک (تحریک شنوایی با صدای فرد آشنا) و گروه دو (تحریک شنوایی با صدای ناآشنا)، روزانه ۲ بار هر بار به مدت ۵-۱۰ دقیقه تحریک شدند ابزار بررسی سطح هوشیاری بیماران، GCS بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: میانگین سطح هوشیاری روز اول قبل از مطالعه در گروه مداخله ۱ (۴۰/۶) و گروه مداخله ۲ (۶۶/۵) و گروه کنترل (۵۳/۵) بوده است. آزمون آماری ANOVA نشان می دهد که بین میانگین سطح هوشیاری قبل از مداخله در گروه ها اختلاف آماری معنی دار وجود ندارد. برای مقایسه مدت زمان رسیدن به ۱۵ GCS= آزمون آماری test Log Rank نشان داد که مدت زمان رسیدن به ۱۵ GCS= با مقدار آماره ۷۶۵/۱۶ X۲= اختلاف معنی دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰ =p). گروه یک نسبت به گروه دو و کنترل زودتر به ۱۵ GCS=رسیده اند. استنتاج: با توجه به این که تاثیر صدای آشنا بیش از صدای نا آشنا بوده است لذا توصیه می شود در صورت امکان برنامه تحریکات شنوایی با صدای آشنا برای بیماران کمایی در بخش های ICU فراهم گردد.

Keywords:

Traumatic brain injury , sensory deprivation , auditory stimulation , coma , Glasgow Coma Scale , آسیب تروماتیک مغزی , تحریک حسی , تحریک شنوایی , کما و مقیاس کمای گلاسکو