شیوع اختلالات شنوایی بین کودکان ۶-۳ ساله مهدکودک های شهر تهران

سابقه و هدف: هر گونه نقص قابل توجه در عملکرد حس شنوایی، مشکلاتی را در برقراری ارتباط و سازگاری با محیط ایجاد می کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع اختلالات شنوایی در کودکان ۳ تا ۶ ساله مهدکودک های شهر تهران در سال ۱۳۹۱ بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی بود که بر روی ۸۹۷ کودک (۴۶۵ دختر و ۴۳۲ پسر) صورت گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شد. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکوپی، غربالگری تون خالص و آزمون ایمیتانس صورت گرفت. یافته ها: از بین نمونه ها ۳/۱۲ درصد ناهنجاری مجرای گوش، ۳/۲۱ درصد اختلال پرده تیمپان، ۴/۲۰ درصد تمپانوگرام ناهنجار، ۶/۲۷ درصد عدم وجود رفلکس صوتی و ۳/۱۳ درصد کم شنوایی داشتند. کم شنوایی در ۷/۱۱ درصد از نوع انتقالی، در ۲/۱درصد از نوع حسی- عصبی و در ۴/۰ درصد از نوع آمیخته بود. کم شنوایی در ۳/۱۳ درصد از کودکان از نوع کم شنوایی خفیف تا متوسط گزارش گردید و موردی از کم شنوایی شدید تا عمیق مشاهده نشد. ۲۴۴ نفر از کودکان (۲/۲۷ درصد) نیازمند اقدامات درمانی و ۱۸ نفر (۲ درصد) نیازمند اقدامات توان بخشی بودند. میزان آگاهی والدین و مربیان از وجود کم شنوایی به ترتیب ۲/۲ و ۹/۰ درصد بود که در سطح پایینی قرار داشت. استنتاج: نظر به وجود درصد بالایی از کودکان نیازمند به اقدامات درمانی، تاثیر اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و اهمیت تشخیص و مداخله زودهنگام در موارد وجود کم شنوایی، اجرای برنامه های توان بخشی شنوایی، آگاه نمودن مسوولین، مربیان مهدکودک ها و والدین کودکان و انجام دوره های برنامه غربالگری شنوایی در سنین پایین پیشنهاد می شود.

Keywords:

Hearing disorders , screening , children , غربالگری شنوایی , اختلالات شنوایی , کودکان