مقایسه فعالیت عضلات گردن بین افراد سالم و بیماران گردن درد مزمن با استفاده از الکترومیوگرافی

سابقه و هدف : گردن درد مزمن یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی اسکلتی است. در جمعیت عمومی، تقریبا ۶۷ درصد افراد بزرگسال، گردن درد را در دوره ای از زندگیشان تجربه خواهند کرد. هدف این مطالعه بررسی تغییرات فعالیت الکتریکی عضلات گردن در افراد گردن درد مزمن، در حین حرکات فلکشن- اکستنشن می باشد. مواد و روش ها : این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بوده است که ۲۲ بیمار دارای سابقه گردن درد مزمن (۸/۱±۲۳ سال) و ۲۱ فرد سالم (۶/۲±۲۳ سال) که با بیماران همسان سازی شده بودند، در آن شرکت داشتند. افراد از وضعیت نشسته ۵ بار حرکت فلکشن و اکستنشن کامل گردن را انجام می دادند. فعالیت میوالکتریک عضلات ارکتوراسپاین گردن و تراپزیوس فوقانی به صورت دوطرفه توسط دستگاه الکترومیوگرافی ثبت گردید. همچنین جهت بررسی تفاوت قدرت عضلانی و دامنه حرکتی در دو گروه، حداکثر قدرت ایزومتریک و دامنه حرکتی فلکشن کامل گردن ثبت گردید. یافته ها : مقدار دامنه فعالیت الکتریکی عضلات ارکتوراسپاین در فاز استاتیک اولیه و فاز فلکشن کامل در افراد گردن درد مزمن بالاتر از گروه سالم بود(۰۵/۰p). هم چنین هیچ تفاوت معنی داری در فعالیت عضله تراپزیوس فوقانی بین دو گروه در حین این حرکات دیده نشد(۰۵/۰p>). حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات ارکتوراسپاین در افراد سالم به طور معنی داری از افراد گردن درد مزمن بیشتر بوده است(۰۵/۰p). استنتاج : بر طبق نتایج حاصل شده در این مطالعه، احتمالا درد موجب تغییر فعالیت میوالکتریک عضلات ستون فقرات گردن شده است. به طوری که ظاهرا عضلات اکستانسور گردن در افراد گردن درد برای حفظ کنترل بهتر مجبور هستند که با شدت بیشتری فعالیت نمایند.

Keywords:

Çhronic neck pain , ËMG , MVÏÇ , RÔM , گردن درد مزمن , الکترومیوگرافی , بیشینه قدرت ایزومتریک , دامنه حرکتی