تاثیر سیمواستاتین بر روند بیماری آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در موش های نژاد C۵۷BL/۶

سابقه و هدف: سیمواستاتین (Simvastatin) داروی مهار کننده ۳- هیدروکسی-۳- متیل گلوتاریل کوآنزیم- آ ردوکتاز است که در کاهش سطح کلسترول کاربرد وسیعی دارد. نشان داده شده این دارو دارای خاصیت ضد التهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی است و از این جهت آینده می توان از آن به عنوان یک داروی انتخابی جهت درمان مولتیپل اسکلروزیس استفاده نمود. در این مطالعه اثر سیمواستاتین بر روند بیماری التهاب مغز و نخاع (Encephalomyelitis) آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی، به عنوان یک مدل حیوانی برای مولتیپل اسکلروزیس، بررسی شد.مواد و روش ها: آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی با تجویز زیر جلدی پپتید MOG۳۵-۵۵ همراه با افزودنی کامل فروند به موش های نژاد C۵۷BL/۶ با سن ۸ هفته ایجاد شد. درمان با سیمواستاتین (۱ میلی گرم بر کیلوگرم - هر روز به صورت خوراکی) از سه روز قبل از تجویز آنتی ژن به منظور ایجاد بیماری تا ۲۵ روز پس از ایجاد بیماری انجام شد. روند تغییرات بیماری روزانه ثبت گردید. ظرفیت آنتی اکسیدانی، میزان تولید نیتریک اکساید و سطح اسید اوریک سرمی مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد، شیوع و شدت علایم بیماری در موش های تحت درمان با سیمواستاتین در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کم تر است (به ترتیب با P=۰.۰۰۱ و P=۰.۰۰۰۱). همچنین زمان حمله بیماری در گروه تحت درمان با تاخیر بیش تری شروع شد. سیمواستاتین به طور معنی داری باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و سطح اسید اوریک سرمی شد (P=۰.۰۰۱)، اما تاثیر چندانی بر غلظت اسید اوریک سرمی نداشت.استنتاج: نتایج، مشخص ساخت که درمان با سیمواستاتین در پیشگیری از علایم بیماری التهاب مغز و نخاع خود ایمن و کاهش شیوع بیماری موثر است. مقاومت ایجاد شده نسبت به بیماری التهابی مغز و نخاع احتمالا مربوط به مهار استرس اکسیداتیو و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی است.

تاثیر سیمواستاتین بر روند بیماری آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در موش های نژاد C۵۷BL/۶ Keywords:

simvastatin , experimental autoimmune encephalomyelitis , multiple sclerosis , Nitric oxide , uric acid , antioxidant capacity , سیمواستاتین , آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی , مولتیپل اسکلروز , نیتریک اکساید , اسید اوریک , ظرفیت آنتی اکسیدانی