همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 59

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-16-52_007

تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402

Abstract:

سابقه و هدف: به دنبال کاهش شدید موارد سرخک در بین کودکان پس از بسیج همگانی واکسیناسیون در ایران، طی سال های اخیر مواردی از بروز بیماری سرخک در تمام گروه های سنی خصوصا نوجوانان و جوانان گزارش گردید. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های همه گیری شناسی موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری های استان مازندران در طی سال های ۸۱-۱۳۷۹ می باشد. مواد و روش ها: تمام موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری استان، از اول فروردین ۱۳۷۹ لغایت پایان اسفند ۱۳۸۱ مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات سنی، جنسی، وضعیت واکسیناسیون و تعداد دفعات دریافتی، چگونگی تایید سرولوژیکی بیماری و میزان بروز بیماری بر مبنای سابقه واکسیناسیون، در گروه های سنی مختلف بر اساس جمعیت همان گروه سنی (استخراج شده از آمار جمعیتی مرکز کنترل بیماری استان) محاسبه و تجزیه تحلیل گردید.یافته ها: جمعا ۷۲۹ مورد (۲۸۰ نفر زن) بیماری سرخک گزارش گردید که حدود یک سوم آنان مورد بررسی سرولوژیکی قرار گرفته و ۱۳۵ مورد، مثبت گزارش گردید. بروز سالیانه بیماری در کل جمعیت استان ۷.۰۸، ۱۱.۹۲، ۱۲.۷ درصد هزار نفر به ترتیب سال های ۷۹ الی ۸۱ بوده است. موارد بروز بیماری در سال های مورد مطالعه به ترتیب در گروه سنی کوچک تر از یکسال ۱۷.۸۶- ۶/۱۱۲- ۸۲ و در گروه سنی ۴-۱ سال ۵.۷۷- ۲۴.۶۷- ۲۰.۶ و در گروه سنی ۹- ۵ سال ۵.۰۸- ۳۵.۴۵- ۲۸ و در گروه سنی ۱۹-۱۰ سال ۱۲.۲۶- ۱۶.۶۳- ۲۲.۶ و در گروه سنی بالای ۲۰ سال ۸.۴- ۴.۸- ۷ درصد هزار نفر بوده است. به طور کلی طی ۳ سال، ۲۹۱ مورد بیماری (۳۹.۹ درصد) در افرادی اتفاق افتاد که سابقه ای از واکسیناسیون سرخک نداشتند ولی ۴۶.۵ درصد موارد بیماری در کسانی عارض گشت که مطابق برنامه کشوری واکسینه شده بودند. بیش ترین موارد بیماری در گروه سنی ۱۹-۱۰ ساله (۴۲.۷ درصد) و بعد بزرگ تر از ۲۰ سال (۲۱.۳ درصد) بوده، و ۹.۲ درصد موارد بیماری نیز در شیرخواران کوچک تر از یکسال اتفاق افتاد.استنتاج: به دلیل شیوع بالای بیماری در کودکان و نوجوانان ۲۰-۱۰ ساله واکسینه نشده، کنترل دقیق تر وضعیت واکسیناسیون کودکان در هنگام ورود به مدرسه، افزایش تلاش برای شناسایی و انجام واکسیناسیون گروه هایی که امکان کم تری جهت دریافت واکسن به صورت معمول دارند، موردیابی دقیق بیماری و اثبات سرولوژیکی آنان، کوشش برای حفظ و نگهداری مناسب تر واکسن و انجام واکسیناسیون همگانی در جمعیت ۲۵-۵ ساله برای افزایش سطح ایمنی جمعی توصیه می گردد.