بررسی شیوع میکروآلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ کنترل نشده مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در سال های ۸۲-۱۳۸۱

سابقه و هدف: شیوع دیابت در ایران ۵/۴ تا ۶ درصد و در جمعیت بالای ۳۰ سال مناطق شهری یزد ۲/۱۴درصدگزارش شده است. میکروآلبومینوری قبل از بروز سندرم بالینی عوارض کلیوی دیابت به وقوع می پیوندد که با تشخیص زود هنگام می توان با کنترل بهتر قند خون، به کار بردن داروهای مهارکننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین و کنترل فشار خون از پیشرفت عوارض کلیوی دیابت جلوگیری کرد. باتوجه به شیوع بالای دیابت در یزدو اهمیت عوارض کلیوی دیابت، تصمیم گرفته شد که شیوع میکروآلبومینوری و ارتباط آن را با جنس، قند خون و طول مدت دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به مرکزتحقیقات دیابت یزد بررسی کنیممواد و روش ها: این مطالعه که از نوع مقطعی است بر روی ۲۸۸ بیمار دیابتی نوع ۲ که در فاصله زمانی آبان ۸۱ لغایت مرداد ماه ۸۲ به این مرکز مراجعه کرده بودند، انجام شد. از آزمون کای دو برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد .یافته ها: در این مطالعه شیوع میکروالبومینوری ۲/۱۴ درصد به دست آمد همچنین بین میکروالبومینوری و طول مدت دیابت ارتباط مستقیم وجود داشت (Pv=۰.۰۰۰) اما میکروآلبومینوری با قند خون، هموگلوبین گلیکوزیله و جنس بیماران ارتباط معنی دار نداشت.استنتاج: در این مطالعه ،با ضریب اطمینان ۹۵درصد، شیوع میکرو آلبومینوری ۱۴.۲±%۴ درصد به دست آمد که تقریبا مشابه مطالعات انجام شده در هند (۷/۱۵ درصد) و عربستان (۸/۱۶ درصد)بود. با توجه به شیوع بالای میکروآلبومینوری پیشنهاد می شود آزمون غربالگری میکروآلبومینوری برای تمام بیماران دیابتی انجام شود تا با درمان مناسب از پیشرفت عوارض کلیوی جلوگیری گردد.

Keywords:

Diabetes Mellitus , Microalbuminuria , Glycoslated Hemoglobin , دیابت , میکروآلبومینوری , هموگلوبین گلیکوزیله