اثر غلظت های مختلف ماده ضد انعقاد سیترات بر روی نتایج زمان پروترومبین (PT) و رمبوپلاستین نسبی (APTT) در بیماران آنمیک

سابقه و هدف: جهت جمع آوری نمونه های خون برای اندازه گیری زمان PT و APTT به طور روتین در ایران حتی در بیماران آنمیک نیز از ۹ قسمت خون کامل و یک قسمت سیترات سدیم ۳.۶ درصد استفاده می شود، در حالیکه در برخی از کیت های آزمایشگاهی و کتب مرجع توصیه به تصحیح حجم سیترات با توجه به میزان هماتوکریت (HCT) شده است. ما در این تحقیق نتایج تست PT و APTT را نزد بیماران آنمیک با و بدون تصحیح حجم سیترات مقایسه کرده ایم.مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی بر روی نمونه خون ۸۰ بیمار آنمیک انجام گرفت و تست PT و APTT برای هر بیمار در ۲ لوله با غلظت سیترات روتین به نسبت ۹ به ۱ در یکی و با غلظت سیتراتی که حجم آن با توجه به میزان HCT تصحیح شده است. آزمایش ها با استفاده از کیت بیومریو و دستگاه کواگولومتر انجام شد. نتایج هر لوله نیز جداگانه گزارش شد. نتایج بر اساس آزمون t- student مورد بررسی قرار گرفت.نتایج:میانگین اختلاف PT بین دو لوله ۳/۰ ثانیه و ۱.۱۵ APTTثانیه بوده است.استنتاج: تصحیح حجم سیترات با توجه به میزان HCT تفاوت معنی داری را در میزان PT و APTT نسبت به زمانی که این تصحیح صورت نگرفته و غلظت سیترات به طور روتین استفاده شود (نسبت ۹ به ۱) هم از نظر بالینی و هم از نظر آماری نشان نمی دهد.

Keywords:

Prothrombin time , Partial thromboplastin time , Hematocrite , Çitrate , Ânemia , Çoagulation tests , زمان پروترومبین , زمان ترومبوپلاستین , هماتوکریت , سیترات , آنمی