رابطه بین جامعه پذیری جنسیتی ، منابع در دسترس زنان و رابطه خانوادگی باخشونت علیه زنان در تهران:

پژوهشهایی که تاکنون در زمینه خشونت علیه زنان انجام گرفته به این واقعیت که خشونت خانگی از اختلال در تعاملات سالم اجتماعی و خانوادگی و عدم دسترسی به منابع با ارزش نتیجه می شود کمتر توجه نموده اند. بنابراین در این مقاله سعی میشود علاوه بر توجه به عواملی همچون شکل روابط در خانواده جهتیاب، شیوه جامعه پذیری نقش های جنسیتی در خانواده جهت یاب و سرمایه ها و منابع قابل دسترس زنان، پدیده خشونت علیه زنان از زاویه نوع روابط حاکم میان همسران نیز بررسی شود. برای شناسایی مولفه های ذکر شده از نظریه های یادگیری اجتماعی، منابع، جامعه پذیری جنسیت، اثرات تعامل و نظریه کنش متقابل استفاده شده است. روش این مطالعه، پیمایش است و دادهها با استفاده از تکنیک مصاحبه ساختارمند ۲۰۰ زن تهرانی متاهل که دارای حداقل یک فرزند می باشند بدست آمده است. تکنیک نمونه گیری مورد استفاده نمونهگیری طبقه ای چند مرحله ای توام با نمونه گیری احتمالی متناسب با حجم خوشه می باشد. یافته ها نشان می دهند نوع روابط در خانواده دارای نقش اساسی در تعین میزان خشونت علیه زنان می باشد. همچنین بین شیوه جامعهپذیری نقشهای جنسیتی، سرمایهها و منابع در دسترس زنان و شکل روابط در خانواده جهتیاب با خشونت علیه زنان رابطه معناداری وجود دارد. در تحلیل چند متغیری، روابط گفتمانی و درآمد ماهانه بهترتیب بهعنوان مهم ترین تبیینکنندههای خشونت علیه زنان معرفی شده و ضریب تعینی برابر با ۷۷/۰ را برای توضیح تغییرات خشونت علیه زنان بدست دادهاند.

Keywords:

جامعه پذیری جنسیتی , خشونت علیه زنان , روابط خانوادگی , منابع ارزشمند اجتماعی