تاثیر ساخت خانواده بر فرار دختران

پژوهش حاضر در مرحله اول به بررسی ساخت خانواده دختران فراری و نیز چگونگی عملکرد آن در سه سازه « نقش های خانوادگی »، «حل مشکل»، «ابراز عواطف» می پردازد. بدین منظور ۵۰ نفر از دختران فراری در مجتمع قضایی ارشاد، مرکز مداخله در بحران بهزیستی ، خانه ریحان ، کانون اصلاح و تربیت و آموزش و پرورش منطقه یک شهر تهران انتخاب شدند. در مرحله دوم جهت اعمال مداخلات درمانی (خانواده درمانی سیستمی و روان درمانگری حمایتی) پانزده نفر از آنان که بر اساس مقیاس سنجش خانواده مک مستر که دارای نرم ایرانی است، دارای ساخت خانوادگی ناکارآمد بودند، به همراه خانواده های خود در ده جلسه درمانی شرکت کردند.نتایج بر اساس آزمون های پیشرفته آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد: الف – مسائلی چون عدم تفاهم و ناسازگاری بین والدین، پرجمعیت بودن اعضای خانواده، پایین بودن سطح تحصیلات والدین، ارتباط سرد و خصمانه توام با ترس شدید بین اعضای خانواده، وجود تنبیه و فقدان تشویق در طول دوران درمان، وابستگی به مواد مخدر و سابقه حبس در بین اعضای خانواده دختران فراری از جمله مشکلات دوران درمان آنها به شمار می رود. ب – ساخت خانواده دختران فراری ناکارآمد است. ج – دختران فراری در سازه های « نقش های خانوادگی » ، «حل مشکل »و «ابراز عواطف» عملکردی پایین تر از افراد بهنجار جامعه دارند. د- کاربرد خانواده درمانی سیستمی ، به همراه درمانگری حمایتی به بهبود ساخت خانواده دختران فراری و عملکرد آنان منتهی می شود.

Keywords:

خانواده درمانی , دختران فراری , روان درمانگری حمایتی , ساخت خانواده