بررسی تاثیر ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی بر بروز سرپرستی توهین آمیز: تببین نقش تعدیلگر سبک رهبری خودکامه (مورد مطالعه: بانک سپه)

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سبک رهبری خودکامه بر بروز سرپرستی توهین آمیز بود. همچنین تاثیر سبک رهبری خودکامه در نقش متغیر تعدیل گر در رابطه بین ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سرپرستی توهین آمیز مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی: جامعه آماری پژوهش شامل ۱۲۶ نفر از سرپرستان شعب بانک سپه شهر شیراز و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شامل پرسشنامه های عدالت تعاملی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳)؛ سبک رهبری خودکامه چنگ و همکاران(۲۰۰۴) و سرپرستی توهین آمیز تپر (۲۰۰۰) بود. روایی و پایایی پرسشنامه های یاد شده با استفاده از روایی صوری، روایی سازه و همچنین محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت و تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه ۲ استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی دارای تاثیر منفی و معنادار بر بروز سرپرستی توهین آمیز و سبک رهبری خودکامه در نقش متغیر مستقل، دارای تاثیر مثبت و معنادار بر بروز سرپرستی توهین آمیز بود. همچنین بر مبنای نتایج مشخص شد سبک رهبری خودکامه به عنوان متغیر تعدیل گر، دارای تاثیر مثبت و معنادار اما ضعیف در رابطه بین ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سرپرستی توهین آمیز می باشد.

Keywords:

سرپرستی توهین آمیز , سبک رهبری خودکامه , ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی