اثربخشی آموزش مهارت های همراهی و روانشناسی مثبت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر زنجان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت های همراهی و روانشناسی مثبت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر زنجان انجام شد. مهارت های اجتماعی که در دو بعد شخصی و غیرشخصی به دنبال تحقق یافتن مقصدها و احتیاج های فردی با توجه به مقصدها و احتیاج های افراد می باشد، توانایی راه اندازی، حفظ، هدایت و رهبری در تعاملات اجتماعی نیز می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق، شامل تمام دانش آموزان ابتدایی پایه ششم زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد. روش نمونه گیری پژوهش حاضر، روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود. بدین صورت که از بین چند مدارس ابتدایی پسرانه زنجان دو مدرسه به طور تصادفی انتخاب شد. نتایج نشان داد در تبین یافته حاضر می توان این گونه بیان کرد که روانشناسی مثبت نگر و مهارت همراهی نه تنها از طریق کاهش نشانگان منفی بلکه به گونه ای موثر و مستقیم می تواند از طریق ایجاد هیجانات مثبت، توانمندی های منش و معنا موجب تغییر آسیب پذیری شود.

Keywords:

مهارت های همراهی , روانشناسی مثبت , دانش آموزان ابتدایی