نقش کنگره ی آمریکا در زمینه ی اعمال ملاحظه های امنیتی راهبردی مربوط به «سیاست کنترل صدور فناوری»

حوزه ی تصمیم سازی خارجی آمریکا بر محور صدور فناوری، همواره از نوعی «هماهنگی و مشارکت میان سازمانی» برخوردار بوده است. به عبارت دیگر، در کنار قوه ی مجریه، کنگره نیز سعی داشته از طریق طرح و تصویب قوانین و مقررات مربوط به این مقوله، به شرایط اجرایی مورد نیاز برای پیشبرد اهداف ناظر بر سیاست کتنرل صدور اقلام فناورانه مساعدت نماید. این الگوی تعامل میان ارکان تقنینی و اجرایی آمریکا، جلوه ی خاصی از نظام مشارکت بین سازمانی در این کشور را ارائه می دهد؛ مشارکت و تعاملی که فراتر از دغدغه های حزبی و منفعت طلبانه، در مواردی تا سطح اجماع نسبی بر محور خطوط راهنمای رفتار خارجی نیز معنا و هویت یافته است. در این مقاله سعی می شود که چگونگی نقش آفرینی کنگره در ارتباط با موضوع مورد اشاره (صدور فناوری) در دوره های قبل از جنگ سرد، جنگ سرد و بعد از آن مورد بررسی قرار گیرد. فرضیه ی اصلی نیز که بر محور اثبات این الگوی همکاری میان کنگره و قوه ی مجریه معنا می یابد، در جریان بررسی تحولات مربوط به دوره های زمانی پیش گفته قابل اثبات خواهد بود.

Keywords:

سیاست کنترل صدور فناوری , قانون اداره ی صادرات , قانون مهار صادرات , قانون تجارت با دشمن , قانون نبرد , اصلاحیه ی سمینگتون