نقش میانجی مدیریت ریسک در رابطه بین راهبرد تجاری و لحن افشای ریسک

هدف: تعیین اثر مدیریت ریسک بر رابطه بین راهبرد تجاری و لحن افشای ریسک شرکت را می­توان هدف عمده این پژوهش به شمار آورد. روش: فرضیه ­های پژوهش با بهره­ گیری از مدل های رگرسیونی چندگانه و اثر میانجی­گری با استفاده از آزمون سوبل و همگی مبتنی بر داده های ترکیبی، آزمون گردیده ­اند. بازه زمانی این پژوهش سال­های ۱۳۹۴ لغایت ۱۳۹۹ را در بر می­گیرد. در این بازه زمانی، داده ­های ۱۲۶ شرکت مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصله از این پژوهش حاکی از آن است که در بورس اوراق بهادار تهران نوع راهبرد تجاری شرکت­­ اثر مستقیمی بر شکل ­دهی مدیریت ریسک سازمانی می­ گذارد، بنحوی که راهبرد تجاری تدافعی منجر به شکل گیری مدیریت ریسک قوی­تر و راهبرد تهاجمی منجر به شکل­ گیری مدیریت ریسک ضعیف ­تر می ­گردد. همچنین علی­رغم آنکه راهبرد تجاری بصورت مستقیم بر لحن افشای شرکت اثر گذار نیست، مدیریت ریسک سازمانی به عنوان یک متغیر میانجی باعث می گردد شرکت­ هایی که رویکرد تدافعی دارند لحن منفی­ تر و شرکت­ هایی که رویکرد تهاجمی دارند لحن مثبت­ تری در گزارشگری ریسک خود اختیار نمایند. نتیجه‎گیری: اگرچه نوع راهبرد تجاری شرکت مستقیما بر لحن افشای ریسک تاثیر­گذار نیست، اما مدیریت ریسک به عنوان یک متغیر میانجی سبب می گردد تا میزان ریسک پذیری شرکت یا بعبارتی راهبرد تجاری آن رابطه­ ای معکوس با لحن افشای ریسک داشته باشد. دانش ­افزایی: بررسی ادبیات در حوزه افشای ریسک نشان می­ دهد در خصوص عوامل مدیریتی از جمله راهبرد تجاری و مدیریت ریسک که به شکل نامشهود بر لحن افشای ریسک تاثیر گذار است، تاکنون مطالعه ­ای صورت نپذیرفته است. از اینرو پژوهش حاضر بر آن است تا با توسعه ادبیات مربوطه در این زمینه، علاوه بر پژوهشگران به قانون­گذاران حوزه بازار سرمایه در تبیین دستورالعمل­ ها و قوانین جدید و به ذینفعان این حوزه در پیش­ بینی­ ها و برآوردهای متاثر از لحن افشا ریسک­ها یاری رساند.

Keywords:

راهبرد تجاری , راهبرد تهاجمی , راهبرد تدافعی , مدیریت ریسک , لحن افشای ریسک