اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر کیفیت زندگی و تاب آوری بهبودیافتگان کووید-۱۹

مقدمه و هدف: پاندمی ویروس کووید-۱۹ سبب ایجاد آشفتگی روان شناختی و هیجانی و بروز اضطراب در بسیاری از افراد جامعه شده است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر کیفیت زندگی و تاب آوری بهبودیافتگان کووید-۱۹ انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بهبودیافتگان کووید-۱۹ با سابقه بستری شهر بندرعباس در فصل زمستان سال ۱۳۹۹ بود. از بین جامعه آماری تعداد ۲۷ بهبودیافته کووید-۱۹ به صورت گلوله برفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (۱۳ نفر در گروه آزمایش و ۱۴ نفر در گروه گواه). افراد حاضر در گروه آزمایش آموزش خودتنظیمی هیجانی (۱۰ جلسه) را طی دو و نیم ماه دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیودیسون، ۲۰۰۳) و کیفیت زندگی (لوتانز و اولیو، ۲۰۰۷) بود. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش خودتنظیمی هیجانی بر کیفیت زندگی (۰۰۰۱>P؛ ۵۳/۰=Eta؛ ۲۸/۲۸=F) و تاب آوری (۰۰۰۱>P؛ ۶۱/۰=Eta؛ ۵۹/۳۹=F) بهبودیافتگان کووید-۱۹ با سابقه بستری تاثیر داشته است. بدین صورت که این مداخله توانسته منجر به بهبود کیفیت زندگی و تاب آوری آنان شود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، آموزش خودتنظیمی هیجانی با بهره گیری از افزایش تجربه های مثبت و کاهش هیجانات منفی، شناسایی ارزیابی های غلط و آموزش تخلیه هیجانی، می تواند به عنوانی درمانی موثر در جهت بهبود کیفیت زندگی و تاب آوری بهبودیافتگان کووید-۱۹ مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

خودتنظیمی هیجانی , کیفیت زندگی , تاب آوری , بهبودیافتگان کووید-۱۹