اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب سلامت و همجوشی شناختی زنان مبتلا به اضطراب ناشی از پاندمی ویروس کووید ۱۹

مقدمه و هدف: پاندمی ویروس کووید-۱۹ سبب ایجاد آشفتگی روان شناختی و هیجانی و بروز اضطراب در بسیاری از افراد جامعه شده است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب سلامت و همجوشی شناختی زنان مبتلا به اضطراب ناشی از پاندمی ویروس کووید- ۱۹ انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مبتلا به اضطراب ناشی از پاندمی ویروس کووید- ۱۹ شهر اصفهان در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۹ بود. در این پژوهش تعداد ۳۲ زن مبتلا به اضطراب کووید- ۱۹ با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۱۶ زن). گروه آزمایش روان درمانی مثبت نگر را طی یک ماه در ۸ جلسه ۷۵ دقیقه ای به صورت آنلاین دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس اضطراب کووید-۱۹ (علی پور و همکاران، ۱۳۹۸)، پرسشنامه اضطراب سلامت (سالکوکیس و وارویک، ۲۰۰۲) و پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، ۲۰۱۰) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب سلامت و همجوشی شناختی زنان مبتلا به اضطراب ناشی از پاندمی ویروس کووید- ۱۹ تاثیر معنادار داشته (p<۰/۰۰۱) و توانسته منجر به کاهش اضطراب سلامت و همجوشی شناختی این زنان شود.

Keywords:

اضطراب سلامت , اضطراب ویروس کووید- ۱۹ , روان درمانی مثبت نگر , همجوشی شناختی