بررسی اثر آنتی باکتریال نانوکمپلکس لاکتوفرین+نقره بر روی باکتری های سودوموناس آئروژینوزا ،استافیلوکوکوس اورئوس، آسینتوباکتر بومانی و استرپتوکوکوس پیوژنز

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 62

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-65-5_017

تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402

Abstract:

لاکتوفرین یک گلیکوپروتئین و یکی از مهم ترین بیواکتیوهای شیر است که فعالیت ضدباکتری، ضدویروسی، ضدقارچی و ضدانگلی دارد. پپتید های ضد میکروبی به علت برخورداری از خصوصیات و ویژگی های مناسب مانند کشندگی سریع، طیف وسیع فعالیت و همچنین اثر بخش آن ها نسبت به به مقاومت دارویی ، در دهه های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. مواد و روش کار: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آنتی باکتریال نانوکمپلکس لاکتوفرین نقره بر روی باکتری های سودوموناس آئروژینوزا ،استافیلوکوکوس اورئوس، آسینتوباکتر بومانی و استرپتوکوکوس پیوژنز می باشد.بدین منظور در ابتدا نانوذره نقره بر روی لاکتوفرین بارگذاری شد. سپس جهت تایید بارگذاری نانوذرات نقره بر روی لاکتوفرین، پتانسیل زتای توسط دستگاه تعیین پتانسیل زتا اندازه گیری شد. همچنین با کمک طیف سنجی رامان، FTIR و میکروسکوپ الکترونی روبشی خصوصیات این نانوکمپلکس بررسی گردید. سپس اثر نانوکمپلکس لاکتوفرین+نقره بر روی سلول ها بررسی شد تا سمیت این ترکیب بر روی سلول ها مشخص گردد. خاصیت ضدباکتریایی نانوکمپلکس لاکتوفرین+نقره بر روی باکتری سودوموناس آئروژینوزا، باکتری استافیلوکوکوس ارئوس، باکتری استرپتوکوکوس پیوژنز و باکتری آسینتوباکتر بومانی به روش های تست MTT، تست های MIC ،MBC و انتشار در حفره آگار بررسی گردید .یافته ها:. نتایج نشان می دهد که نانوکمپلکس لاکتوفرین+نقره بیشترین اثر کشندگی را بر باکتری استرپتوکوکوس پیوژنز داشته است و بر باکتری آسینتوباکتر بومانی کمترین اثر را داشته است.استنتاج: سنتز کمپلکس نانوذرات نقره-لاکتوفرین می تواند در زمینه پزشکی و صنایع غذایی به عنوان عامل ضد میکروبی نوآورانه، اقتصادی قابل استفاده باشد.

Authors

سمیرا کدوغنی ثانی

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار، ایران.

مجید جمشیدیان مجاور

استادیار موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.

حمیدرضا فرزین

استادیار موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.

محسن نعیمی پور

مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی ، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ، سبزوار ، ایران

محدثه امیری

مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی ، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ، سبزوار ، ایران