اصول روش تدریس در نظریه ساخت گرایی

شواهد و بررسی های نوین پژوهشی نشان می دهد که اگر خواهان بهبود یادگیری دانش آموزان و ارتقاء عملکرد نظام آموزشی در نیل به اهداف متعالی آن هستیم، باید نسبت به اشاعه و کاربرد روش های جدید تعلیم و تربیت و تدریس در مدارس کشور اقدام نمود. بنابراین یکی از ضروری ترین تحولات در نظام های آموزشی، تحول در نگرش و روش تدریس معلمان نظام آموزشی است. با پیشرفت جوامع از طرفی و شناخت عملی انسان از طرف دیگر، اصول و روش های تدریس نیز تغییر یافتند. و دیگر مانند زمان های گذشته نیست که معلم همچون پادشاهی در کلاس درس فرمانروایی کند و دانش آموزان نیز گوش به فرمان ایشان باشند و هر روز با ترس به مدرسه بروند و شبها کابوس کتک خوردن از معلم را ببینند. امروزه دانش آموز در کلاس می تواند اظهار نظر کند و حتی می تواند با نظر معلم مخالفت کند بدون اینکه ترس از تنبیه شدن را داشته باشد. و معلمان نیز به جای اینکه به فکر راهکارهایی برای ترساندن دانش آموز باشند تا بتوانند بهتر کنترل کلاس را بدست گیرند؛ به دنبال ایجاد علایق در دانش آموز هستند تا با استفاده از آن تدریس موثرتری داشته باشند. بنابراین یکی از اساسی ترین مسائل تعلیم و تربیت، توجه به شیوه های تدریس است. اگر محتوای آموزشی با بهترین روشها تدریس نشود، کارآمد نخواهد بود، به نظر می رسد چگونگی تدریس از محتوای آن مهم تر است؛ زیرا متون آموزشی همه جا یافت می شود، اما راهبردها و شیوه های تدریس خوب می تواند تضمین کننده یادگیری باشد. مسئله مورد توجه ما در این پژوهش بررسی روش های تدریس فعال و غیر فعال و شناخت بهترین روش های تدریس برای استفاده در کلاس درس و کسب آگاهی و شناخت از روش های تدریس ساختگرایی به عنوان یکی از روش های فعال و مناسب تدریس است تا معلمان بتوانند مطابق با شرایط کلاس و درسی که دارند بهترین روش ها را با بهترین کارایی به کار بگیرند. روش به کار برده شده روش توصیفی-تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه ای است.