جایگاه توسعه پایدار در کاهش میزان انتشار گاز دی اکسید کربن در صنعت بتن

امروزه مفهوم پایداری در سطح گسترده ای مورد توجه محققین در سراسر جهان قرار گرفته است و بسیاری از آنها تحقیقات خود را بر کاهش میزان گاز دی اکسید کربن حاصل از صنعت بتن متمرکز نموده اند. بخش اعظمی از گاز دی اکسید کربن صنعت بتن، مربوط به مرحله تولید سیمان پرتلند که مهمترین چسباننده ساختمانی به شمار می رود، می باشد. در عین حال، دیگر اجزای تشکیل دهنده بتن همچون سنگدانه ها، مواد افزودنی و فرآیندهای ساخت نیز تاثیر قابل توجهی بر انتشار گاز دی اکسید کربن دارند. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که صنعت بتن، یکی از مهمترین مصرف کنندگان منابع طبیعی محسوب می شود و افزایش تولید بتن، تاثیرات منفی قابل توجهی بر منابع مذکور خواهد داشت. علاوه بر این، تولید سیمان پرتلند سهم عمده ای در انتشار دی اکسید کربن دارد لذا جایگزینی جزئی یا کلی سیمان پرتلند مورد استفاده در تولید مخلوط های بتنی با مصالح سمنتی مکمل همچون خاکستر بادی، منجر به کاهش قابل توجه انتشار دی اکسید کربن خواهد شد. با این وجود، در دهه اخیر، علاوه بر راهکارهایی همچون استفاده از مواد ضایعاتی و دورریز، بهینه سازی فرآیندهای تولید بتن و نیز استفاده از منابع انرژی جایگزین، تلاش های چشمگیری در جهت بهبود پایداری در صنعت بتن انجام شده است. هدف از ارائه این مقاله، بررسی جایگاه توسعه پایدار در مدیریت کاهش میزان انتشار گازی دی اکسید کربن و بررسی ردپای کربن در صنعت بتن می باشد.

Keywords:

سازه های بتنی , گازهای گلخانه ای , پایداری , دی اکسید کربن , محیط زیست