تاثیر هنرهای بومی دیجیتال در بهبود عملکرد فضاهای شهری با تمرکز بر مولفه حس مکان

شهر به عنوان محیطی که افراد جامعه بیشترین مواجهه را، به صورت روزانه با آن دارند، به محیطی بسیار تاثیرگذار بر شهروندان تبدیل شده است. ازاین رو، سعی در این می شود که شهر ها، با توجه به امکانات هم راستا شده با نیاز مخاطب، بیش ترین عملکرد ممکن را دارا باشند تا شهروندان بتوانند کارایی بیشتری در مواجهه روزمره با عناصر شهری را درک کنند. ازاین رو به کار گیری فاکتور هایی که، وابسته به عناصر هویتی هر منطقه خاص باشد، در روند طراحی شهری، می تواند به بهبود عملکرد در فضا های شهری کمک کند. یکی از این فاکتورها، هنر بومی مربوط به هر منطقه می باشد. در کنار عملکردهای شهری حس مکان نیز یکی از فاکتورهای مهم می باشد، که می تواند تاثیر به سزایی بر شهروندان، در استفاده مجدد از فضای شهری داشته باشد. ازاین رو این مقاله سعی دارد تا به روشی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی تاثیر هنر بومی، به عنوان عاملی تاثیرگذار، در جهت بهبود عملکرد فضاهای شهری بپردازد و در یابد که هنر بومی تا چه میزان بر عملکرد های شهری در هر منطقه تاثیرگذار است. در این پژوهش داده های به دست آمده از طریق مطالعات کتابخانه ای، به صورت کیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار می گیرد. در این مقاله بررسی می شود که، مولفه های تقویت کننده حس مکان، تا چه میزان می تواند باعث تقویت عملکردهای فضای شهری شود. در همین راستا به روزرسانی و دیجیتال شدن هنرهای بومی، تا چه میزان بر عملکرد های شهری تاثیرگذار است. در نهایت نتیجه گرفته می شود که، هنر های بومی وابسته به هر محیط، به علت اینکه ریشه در فرهنگ و تاریخ هر منطقه دارند، برای شهروندان، ملموس تر می باشند و استفاده از آن ها، به خصوص به صورت دیجیتال، در روند طراحی شهری، می تواند باعث بهبود عملکرد های فضا های شهری شود.

Keywords:

هنر بومی , طراحی شهری , فضای شهری , حس مکان