اثر درمان فراشناختی «ولز» بر درآمیختگی افکار بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری

ماهیت چندبعدی و پیچیده اختلال وسواسی جبری، بررسی و به کارگیری درمان های جدید را ایجاب می کند. پژوهش حاضر جهت بررسی اثربخشی الگوی فراشناختی ولز بر درآمیختگی افکار بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری، به عنوان یکی از ابعاد مهم باورهای فراشناختی طراحی شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد اجرا شد. از بین تمام بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری مراجعه کننده به درمانگاه های روان شناختی شهر شیراز در سال ۱۳۸۷، ۲۴ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون ۸ هفته درمان فراشناختی ولز را تجربه کردند، در حالی که گروه شاهد تنها پیگیری شدند. آزمون درآمیختگی افکار به عنوان ابزار ارزشیابی در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پس از ۲ ماه به کار گرفته شد. داده ها با شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره، توسط نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند.  یافته ها: بیماران گروه آزمون در نمره ی کل درآمیختگی افکار و هم چنین در نمرات سه گانه درآمیختگی، کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد در پس آزمون و پی گیری نشان دادند (۰۰۱/۰> P). نتیجه گیری: به کارگیری الگوی فراشناختی ولز در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری در کاهش علایم درآمیختگی افکار آنان موثر است.

Keywords:

اختلال وسواسی جبری , درآمیختگی افکار , درمان فراشناختی