تاثیر ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT) بر عملکرد ریوی، سطوح سرمی لپتین و نیم رخ لیپیدی در مردان چاق غیرفعال

مقدمه و هدف: به نظر می رسد چاقی و درصد چربی بدن با مشکلات تنفسی همراه است؛ هرچند سازوکار این هم بستگی به خوبی روشن نیست. بدین منظور، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرین HIIT بر غلظت های لپتین، نیم رخ لیپیدی و کارکرد ریوی در مردان چاق غیرفعال بود. مواد و روش ها: بیست ودو مرد چاق غیرفعال با دامنه سنی ۱۸ تا ۳۰ سال به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و سپس به صورت تصادفی به ۲ گروه کنترل (۱۱ نفر) و تمرین (۱۱ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت ۱۲ هفته، هفته ای ۳ جلسه با ضربان قلب ۷۰ تا ۸۵درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. سطوح سرمی لپتین و نیم رخ لیپیدی و عملکرد ریوی قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه گیری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری تی جفت شده، ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی در سطح معنی داری ۰۵/۰>p < /span> استفاده شد. نتایج: سطوح لپتین (۰۰۱/۰=p < /span>) و کلسترول (۰۰۱/۰=p < /span>) بعد از ۱۲ هفته تمرین  HIITکاهش معنی داری نشان دادند. همچنین میزان HDL افزایش و تری گلیسیرید، LDL و VLDL کاهش غیرمعنی داری داشتند (۰۵/۰

). درمورد شاخص های ریوی هم این نوع تمرین باعث افزایش معنی دار FVC شد (۰۰۳/۰=p < /span>). نتیجه گیری: دوازده هفته تمرین HIIT می تواند میزان کلسترول و لپتین را در مردان چاق غیرفعال کاهش دهد که این کاهش با افزایش عملکرد ریوی مرتبط با تغییرات چربی بدن همراه شد که بیانگر اثرات مثبت فعالیت ورزشی HIIT بر تعدیل شاخص های مرتبط با چاقی می باشد.

Keywords:

تمرین تناوبی شدید , لیپیدها , لپتین , ظرفیت حیاتی اجباری , حجم هوای بازدمی اجباری در ثانیه اول